ή, όν [ᾰ]
      1 qui concerne les circonstances ; τὰ περιστατικὰ πράγματα, PLUT. M. 169 d, les circonstances ; particul. qui se produit dans des circonstances délicates, critique, scabreux, DL. 7, 109, etc. ;
      2 plein d’embarras, affairé ; π. βίος, GAL. 6, 403, 680, vie agitée ; οἱ περιστατικοί, GAL. les hommes affairés.

Étym. περίστατος.

ή, όν, of or in critical circumstances, τὰ π. πράγματα, = περιστάσεις, critical circumstances, Plu. 2.169c, cf. Heliod. in EN 103.17 ; π. ἐνοχλήσεις Alex.Aphr. in Top. 255.26.
dependent on circumstances, καθήκοντα Stoic. 3.135 ; ἐνέργειαι Plot. 1.4.13 ; precarious, διαγωγὴ τοῦ βίου Max.Tyr. 36.4. Adv. -κῶς according to circumstances, ἐνεργεῖν Plot. 1.2.7.
circumstantial, accidental, extraneous, κακά Hierocl. in CA 11 p. 439M.
Rhet., concerned with the circumstances of a case, προοίμια Corn. Rh. p. 354 H. ; μόρια Men. Rh. p. 366 S. ; τὰ ὑποκείμενα τῷ διαλόγῳ π. Procl. in Prm. p. 482 S.
full of business, βίος Gal. 6.403 (cj.), 15.177.

ή, όν, den Umstand, die Umstände betreffend, περιστατικὰ πράγματα, = περιστάσεις, Plut. Superst. 8. – Aber οἱ περιστατικοί, bei Galen., = geschäftige Menschen.