att. περιττῶς, adv. :
   I au delà de la mesure, supérieurement, à un plus haut degré, PD. N. 7, 63 ; EUR. Hec. 579 ; NT. 2Cor. 2, 4 ; GAL. 1, 14, etc. ;
   II p. suite :
      1 excellemment, EUR. Bacch. 1195, etc. ;
      2 magnifiquement, HDT. 2, 129 ; ATH. 501 d, etc. ;
      3 remarquablement, ARSTT. H.A. 8, 2, etc. ;
      4 singulièrement, ARSTT. Pol. 2, 11 ; PLUT. M. 30 d, etc.

• Cp. περισσοτέρως, DS. 13, 108 ; ATH. 192 f, etc. ; att. περιττοτέρως, ISOCR. 35 e ; ou περισσότερον, HDT. 2, 129 ; PLAT. Ap. 20 c, etc. ; LUC. Im. 14, etc. • Sup. περισσότατα, DC. 37, 17 ; att. περιττότατα, ARSTT. H.A. 8, 2, 4.

Étym. περισσός.

περισσῶς
adv. (περισσός) [in LXX: Psa.31:23 (יֶתֶר -עַל), Da TH Dan.7:7, 19 8:9 (יַתִּיר, יֶתֶר) 2Ma.8:27 2Mac 12:44 A * ;]
beyond measure, exceedingly, abundantly: Mat.27:23, Mrk.10:26 15:14, Act.26:11. Compar.
__(a) περισσότερον (see: περισσός);
__(b) περισσοτέρως: 2Co.1:12 2:4 7:15 11:23, Gal.1:14, Php.1:14, 1Th.2:17, Heb.2:1 13:19; π. μᾶλλον, 2Co.7:13; opp. to ἧττον, 2Co.12:15.†
(AS)