att. περιττότης, ητος (ἡ) :
   I supériorité, DS. 1, 94 ; 18, 26 ;
   II excès, particul. :
      1 excès de recherche, luxe, POL. 9, 10, 5 ; superfluités, ISOCR. 209 c au plur. ;
      2 art trop recherché, recherche, affectation, DH. Rhet. 8 ;
      3 redondance, pléonasme, HERMOG. ;
   III qualité de nombre impair, ARSTT. Metaph. 3, 2, 18.

Étym. περισσός.

Att. περιττότης, ητος, ἡ, (< περισσός) extravagance, excess, in pl., Isoc. 10.7; π. μιαιφονιῶν D.C. 77.16 ; pomp, ἡ ἐν τοῖς βίοις π. καὶ πολυτέλεια Plb. 9.10.5. in style, redundancy, Hermog. Meth. 5. ἐκ περισσότητος [κατηγορεῖν], ex abundanti, Aps. Rh. p. 223 H.
eminence, excellence, D.S. 1.94 ; ἡ κατὰ τὴν τέχνην π. Id. 18.26. of numbers, unevenness, opp. ἀρτιότης, Arist. Metaph. 1004b11.

ητος, ἡ, att. -ττότης, Ueberfluß, Uebermaß, Uebertreibung ; im plur., neben θαυματοποιΐαι, Isocr. 10.7 ; Pracht, Pol. 9.10.5 ; Gesuchtheit, z.B. im Styl ; Vorzüglichkeit, DS. 1.94.