ῆς (ἡ) :
      1 enlacement, embrassement, ARSTT. H.A. 5, 4 ; POL. 2, 56, 7, etc. ; PLUT. M. 649 b ;
      2 complexité, d’où embarras du style, discours entortillé, EUR. Ph. 497, etc.

Étym. περιπλέκω.

ἡ, twining round, interlacing, Arist. HA 540b4; περιπλοκαὶ γυναικῶν Plb. 2.56.7, cf. Luc. Alex. 39, etc. ; περιπλοκῆς δεῖται [ὁ κιττός] Plu. 2.649c. in the philos. of Epicurus, interlacing of atoms, Ep. 1 p. 8U., 2 p. 44U. (pl.), al. ; περιπλοκὴν περιπλέκεσθαι Arist. Fr. 208. metaph, of one wrestling in argument, Ph. 1.199.
entanglement, complication, POxy. 533.10 (ii/iii AD).
intricacy, περιπλοκὰς λόγων circumlocutions, E. Ph. 494, cf. Hermog. Meth. 8; περιπλοκὰς λίαν ἐρωτᾷς Antiph. 74.1; τί οὖν… π. λέγεις ; Strato Com. 1.35; χωρὶς πλοκῆς λέγειν τἀληθῆ M.Ant 12.1.

ἡ, das Umwinden, Umfassen, die Verwickelung, λόγων, Eur. Phoen. 497 ; Umarmung, γυναικῶν, Pol. 2.56.7 ; Sp., wie Luc. u. Plut., καὶ δυσκολίαν ἔχειν, Symp. 5.1.2.