ής, ές :
   I intr. :
      1 qui tombe sur ou autour : ἀμφὶ μέσσῃ, SOPH. Ant. 1223, s’étant jeté sur elle et la tenant enlacée ; fig. δείνῳ, DÉM. 1490, 3, qui tombe dans le malheur ; γίγνεσθαι περιπετῆ τινι, PLUT. Cic. 39, Fab. 12, etc. venir à tomber dans un malheur ou un danger ; περιπετῆ ποιεῖν τινα ἑαυτῷ, PLUT. Marc. 26, faire tomber qqn entre ses mains ;
      2 qui tombe dans qqe ch. qui entoure, d’où embarrassé de, enveloppé de : πέπλοισι, ESCHL. Ag. 233, enveloppée de ses voiles ;
      3 qui tombe sur ou qui se heurte à une chose circulaire (palissade, etc.) dat. PLUT. Pomp. 62 ;
      4 qui tombe par revirement, càd. qui se produit par un retour soudain, HDT. 8, 20 ; EUR. Andr. 983 ;
   II pass. sur quoi l’on se jette, en parl. d’une arme qui s’enfonce dans le corps, SOPH. Aj. 908.

Étym. περιπίπτω.

ές, (< περιπίπτω) falling round, ἀμφὶ μέσσῃ π. προσκείμενος lying with his arms clasped round her waist, S. Ant. 1223.
surrounded by, wrapped in, πέπλοισι A. Ag. 233 (lyr.). ἔγχος π. the sword round which (i.e.
on which) he has fallen, S. Aj. 907.
falling in with, falling into evil, καταστῆσαί τινα δεινῷ μηδενὶ π. D. Ep. 5.1 ; π. γίγνεσθαι, = περιπίπτειν, fall among, τοῖς σταυροῖς καὶ τοῖς ὀρύγμασι Plu. Pomp. 62 ; πολέμοις Id. Cic. 42 ; π. εἶναι τῇ χολῇ τινος Luc. Pseudol. 1 ; πόλις αὐτὴ ἑαυτῇ π. γενομένη Plu. Phoc. 33 ; ἀλλήλοις Anon. ap. Suid. ; π. ποιεῖν αὑτοῖς τοὺς πολεμίους cause them to fall foul of each other, Plu. Marc.. 26 ; π. τοῖς ἑαυτῶν λόγοις Hermog. Stat. 1 (cf. περιπίπτω II. 3) ; π. τῇ αἰτίᾳ γενέσθαι become liable to the charge, Plu. CG 10.
changing or turning suddenly, of a man΄s fortunes, esp. from good to bad, περιπετέα ἐποιήσαντο σφίσι… τὰ πρήγματα a sudden reverse, Hdt. 8.20 ; π. τύχαι E. Andr. 982 ; cf. περιπέτεια.

ές,
1) hineinfallend, -geratend, τινί, z.B. in Netze, od. übertr., in Unglück, δεινῷ, Dem. epist. 5 A ; γίγνεσθαι περιπετῆ τινι, = περιπίπτειν, Plut. Pomp. 62 u. öfter ; auch περιπετῆ ποιεῖν τινα ἑαυτῷ, Jem. in seine Hände bringen, Marcell. 26. – Uebh. darum herumfallend, so daß man es rings umgibt, ἀμφὶ μέσσῃ περιπετῆ προσκείμενον ὁρῶμεν αἵμονα, Soph. Ant. 1208, daliegend, indem er sie umfaßt hält ; – u. pass., durch etwas Herumgeworfenes rings umhüllt, bedeckt, πέπλοισι περιπετής, Aesch. Ag. 225 ; gewagter Soph. Aj. 891, ἐν γάρ οἱ χθονὶ πηκτὸν τόδ' ἔγχος περιπετὲς κατηγορεῖ ; das Schwert, in welches Ajas sich gestürzt hat, so daß es von seinem Leibe umgeben ist.
2) umschlagend, sich plötzlich ändernd, von den Glücksumständen der Menschen ; ἐπειδὴ περιπετεῖς ἔχεις τύχας, Eur. Andr. 983, wie περιπετέα ἐποιήσαντό σφισι αὐτοῖσι τὰ πρήγματα, schneller Glückswechsel, Her. 8.20.