ος, ον [ᾰ]
      1 qui est l’objet d’un combat, disputé par, dat. AR. Av. 1404 ; THC. 7, 84 ; ISOCR. 172 b, etc. ;
      2 digne d’être disputé, désirable, enviable, XÉN. Conv. 3, 9, etc.

Étym. περιμάχομαι.

ον, fought about, fought for, ταῖσι φυλαῖς Ar. Av. 1404; τοῖς πολλοῖς [ὕδωρ] Th. 7.84 ; [πενία] ἥκιστα περιμάχητον not a thing one would fight for, X. Smp. 3.9, cf. Pl. R. 521a, Lg. 678e ; δυναστεία ὑπὸ πάντων ἐρωμένη καὶ π. γεγενημένη Isoc. 8.65, cf. 7.24, 10.17 ; τὰ π. ἀγαθά such as are matters of contention, highly prized, Arist. EN 1169a21, cf. Pol. 1271b8, Rh. 1363a8, Epicur. Sent.Vat. 45 ; Sup. -ότατος Isoc. 9.40, Plu. Lyc. 26 ; in Ar. Th. 319, πόλις π., prob. with collat. sense of fought around, surrounded by battle.

umstritten ; Ar. Av. 1404, Thesm. 319 ; Thuc. 7.84 ; Plat. Rep. I.342d u. öfter ; sehr geschätzt, gesucht, wünschenswert, Xen. Symp. 3.9 ; δυναστεία ὑπὸ πάντων ἐρωμένη καὶ π., Isocr. 8.65, vgl. 7.24 ; auch ἡ τροφὴ αὐτοῖς οὐ περιμάχητος ἦν, Plat. Legg. III.678e ; Sp., wie Luc. Tim. 21.