περι·κεφάλαιος, α, ον [φᾰ] qui entoure la tête, d’où :
   I ἡ περικεφαλαία :
      1 casque, POL. 3, 71, 4 ;
      2 maladie des porcs dans la région de la tête, TH. H.P. 3, 8, 7 ;
      3 partie de la quille d’un navire, TH. H.P. 3, 13, 4 ;
   II τὸ περικεφάλαιον, casque, POL. 6, 22, 3.

Étym. π. κεφαλή.

α, ον, round the head ; hence, Subst. περικεφαλαία, ἡ, covering for the head, helmet, cap, Call.Com. 1 D., Aen.Tact. 24.6, PPetr. 3 p. 328 (iii BC), etc. ; π. σιδηρᾶ περιηργυρωμένη IG 11(2).161 B 77 (Delos, iii BC), cf. 22.1478.16, 12(5).647.30 (Ceos), Plb. 3.71.4, J. AJ 6.9.4, Antyll. ap. Orib. 6.36.3.
wig, Hsch.
disorder of the oak, Thphr. HP 3.8.7. in a ship, = ὁ στόλος ὑπὲρ τὴν στεῖραν, Poll. 1.86, cf. Thphr. HP 3.13.4. name of a bandage, Sor. Fasc. 24.

um den Kopf gehend, gebunden, Sp. Davon als subst. ἡ περικεφαλαία, Kopfbedeckung, Helm, Pol. 3.71.4 u. öfter, u. a.Sp.; auch τὸ περικεφάλαιον, Pol. 6.22.3. Bei Poll. 1.86 ist ἡ περικεφαλαία ein Teil am Schiffe.
Bei Theophr. ist τὸ περικεφάλαιον eine Kopfkrankheit der Schweine.