ής, ές [ᾱ]
      1 entièrement brisé, ANTH. 6, 163 ;
      2 arrondi, PLUT. M. 494 b ; ANTH. 6, 204 ;
      3 recourbé, convexe, PLUT. M. 404 c ;
      4 lié derrière le dos, A. PL. 4, 195.

Étym. περιάγνυμι.

ές, broken in pieces, αἰγανέαι AP 6.163 (Mel.). = περιηγής, round, τρύπανον ib. 204 (Leon.); σχῆμα π. ὡς κύρτου Plu. 2.494b ; ὅλμος Androm. ap. Gal. 14.38 ; of the rounded front of the vertebrae, Ruf. Oss. 24.
bent, opp. εὐθύς, Ph. Bel. 52.32, 62.8; π. ἠρέμα χωρίον gently curving, Dion.Byz. 28, cf. Porph. in Harm. p. 21 D.

ές, umgebogen oder zerbrochen ; αἰγανέαι, Mel. 115 (VI.163); τρύπανον περιᾱγές, bei Leon.Tar. 28 (VI.204), dor. für περιηγές, der herumgedreht wird, d.h. rund ; Conj. Reiskes bei Plut. Pyth. or. 21 : ἐν κατόπτροις ἐπιπέδοις τε καὶ κοίλοις καὶ περιαγέσι, vgl. de amor. prol. 2, τὸ μὲν σχῆμα περιαγὲς ὡς ἁλιευτικοῦ κύρτου.