περί·μετρος, ος, ον :
   I pass. :
      1 mesuré en rond tout autour, càd. rond ou d’égale mesure, ARISTÉN. 1, 1 ;
      2 qui dépasse la mesure, càd. d’une beauté extraordinaire, en parl. de la trame de Pénélope, OD. 2, 95 ; 19, 140 ; 24, 130 ; postér. de proportions énormes, OPP. H. 3, 190 ; 5, 47, etc. ;
   II act. qui mesure tout autour : ἡ περίμετρος (s.-e. γραμμή) la ligne formant le contour, PLUT. M. 367 e ; d’où circonférence, périmètre, TH. H.P. 3, 13, 1 ; τὸ περίμετρον, HDT. 1, 185 ; 2, 15, etc. ; LUC. V.H. 2, 140, etc. m. sign.

Étym. π. μέτρον.

ον, (< μέτρον) very large, Hom., only in Od., as epith. of Penelope΄s web, ἱστὸν… ὕφαινε λεπτὸν καὶ π. 2.95, cf. 19.140; later, of bulk, π. δέμας, κήτεα, Oppian. H. 3.190, 5.47.
well fitting, of a garment, Aristaenet. 1.1. -μετρος (sc. γραμμή), ἡ, = περίμετρον, Arist. Mir. 838b21, Thphr. HP 4.12.4, PLille 1.4 (iii BC), Plb. 1.56.4, Phld. Sign. 1, Str. 2.5.4.

über das Maß hinaus, sehr groß ; ἱστόν, Od. 2.95, 19.140, 24.130, was Andere εὔκυκλον, rund, erklärten ; Sp., wie Luc. V.H. 2.40 ; δέμας, Opp. Hal. 3.190 ; κήτεα, 5.47 ; rings im Kreise umgebend, Sp.

ἡ, sc. γραμμή, wie διάμετρος, Ummesser, Pol. 1.56.7 u. öfter, u. Folgde ; γῆς, Luc. V.H. 2.31 ; DS. 2.54.