ος, ον :
      1 qu’on peut tourner, ARTÉMON (ATH. 637 c) ; PLUT. M. 974 c ; μηχαναὶ π. PLUT. M. 348 e, mécanisme qu’on fait pivoter sur la scène ; τὸ περίακτον, PHIL. BYZ. 97, baliste mobile ;
      2 qui circule de tous côtés, en parl. de propos, de bruits, etc. PLUT. M. 922 f ; Lys. c. Syll. 3.

Étym. περιάγω.

ον, (< περιάγω) turning on a centre or pivot, δίφροι π. Artemo Hist. 12; π. τροχοί water-wheels, Ph. Bel. 91.44; π. ἄντλημα water-wheel, Plu. 2.974e; μηχανήματα π. machines for draining land, Ph. Bel. 97.23; μηχαναὶ ἀπὸ σκηνῆς π. machines for changing the scene on the stage, Plu. 2.348e; also περίακτοι, αἱ, as Subst., Poll. 4.126, Vitr. 5.6.8. π. ὁδός a winding road, Anon. Hist. (FGrH 151) p. 819J. metaph, τὸ π. ΄the old saw΄, Plu. Comp. Lys. Sull. 3; τὸ π. ἐκ τῆς Ἀκαδημείας Id. 2.922f.

umgedreht oder herum zu drehen ; δίφροι, Stühle mit Drehfüßen, Artemo bei Ath. XIV.637c ; τὰ περιάκτα, eine Wurfmaschine, Mathem. vett. Bei Plut. glor.Ath. 6 auch μηχαναὶ ἀπὸ σκηνῆς περίακτοι. – Das Umhergetragene, Verbreitete, Plut. Cim. 2.