πενθέω-ῶ (f. ήσω, ao. ἐπένθησα, pf. πεπένθηκα ; pass. seul. prés.) :
      1 tr. pleurer, déplorer, acc. IL. 19, 225 ; ORACL. (HDT. 7, 220) ; ESCHL. Pers. 579 ; SOPH. O.R. 1320, etc. ; EUR. Med. 268 ; XÉN. Hell. 2, 2, 3 ;
      2 intr. être dans le deuil, pleurer, OD. 18, 174 ; 19, 120 ; ESCHL. Pers. 545, etc. ; PLAT. Phædr. 258 b, etc.

➳ Prés. ind. 3 duel épq. πενθείετον (p. -έετον) IL. 23, 283 ; inf. épq. πενθήμεναι, OD. 18, 174 ; 19, 120.

Étym. πένθος.

Ep. 3 dual πενθείετον Il. 23.283 ; Ep. inf. πενθήμεναι Od. 18.174, 19.120 ; fut. -ήσω A. Fr. 207 ; aor. ἐπένθησα Id. Ch. 173, Aeschin. 3.211 ; pf. πεπένθηκα Luc. Demon. 25, (συμ-) D. 60.33 ; (< πένθος) : — bewail, lament, esp. for persons, νέκυν πενθῆσαι Il. 19.225, cf. Trag.Adesp. 331 ; πενθέειν τινα ὡς τεθνεῶτα Hdt. 4.95 ; π. γόοις A. Pers. 545 (anap.) ; π. τινὰς δημοσίᾳ Lys. 2.66 ; π. τινὰ τριχί A. Ch. 173 ; ἐπί τινι π. καὶ κείρασθαι Aeschin. 3.211 ; abs., mourn, go into mourning, Pl. Phdr. 258b, etc. ; c. acc. cogn., πενθεῖ νέον οἶκτον A. Supp. 64 ; — Pass., to be mourned for, Isoc. 10.27 ; πένθος ἀμφί τινι πενθεῖται Arr. Tact. 33.4. of things, π. κακά S. OT 1320, Lys. 2.2 ; πήματα S. OC 739; τύχας E. Med. 268.

beklagen, betrauern ; bes. einen Toten, νέκυν πενθῆσαι, Il. 19.225, 23.283 ; Hom. hat auch den inf. πενθήμεναι für πενθέμεναι = πενθεῖν, Od. 18.173, 19.120, welche Form alte Gramm. von einem ungebräuchlichen πένθημι od. gar πενθαίνω, wie Eust. ableiten ; πενθείετον = πενθεῖτον, Il. 23.283 ; πενθοῦσι γόοις ἀκορεστοτάτοις, Aesch. Pers. 537 ; πενθεῖ δ' ἄνδρα δόμος στερηθείς, 571 ; πενθεῖ νέον οἶκτον, Suppl. 62, u. oft ; Soph. O.R. 1320, O.C. 743 ; Eur. u. folgde Dichter ; Orak. bei Her. 7.220 ; u. in Prosa : πενθεῖ αὐτός τε καὶ οἱ ἑταῖροι, Plat. Phaedr. 258b ; so absolut auch Rep. X.606b ; δημοσίᾳ τινά, Lys. 2.66 ; τοὺς ἀπολωλότας, Xen. Hell. 2.2.3 ; μηδένα πώποτε.

πενθέω, -ῶ
[in LXX chiefly for אָבַל ;]
to mourn (for), lament;
__(a) intrans. : Mat.5:4 (5) Mat.9:15, 1Co.5:2; π. καὶ κλαίειν, Mat.16:10, Luk.6:25, Jas.4:9, Rev.18:15, 19; before ἐπί, with accusative, Rev.18:11;
__(b) trans., with accusative, 2Co.12:21.†
SYN.: see: θρηνέω (AS)