ή, όν, propre à éprouver, à tenter, à rechercher, ARSTT. Metaph. 3, 2, 20 ; THRASYLL. (DL. 3, 58) ; subst. ἡ πειραστική (s.-e. τέχνη) ARSTT. Soph. el. 8, 2, etc. l’art de tâter, de sonder, en dialectique.

Étym. πειράζω.

ή, όν, fitted for trying or testing, tentative, ἔστι δ’ ἡ διαλεκτικὴ π. περὶ ὧν ἡ φιλοσοφία γνωριστική Arist. Metaph. 1004b25 ; ἡ πειραστική (sc. τέχνη, ἐπιστήμη) as a branch of dialectic, Id. SE 169b25 ; π. λόγοι ib. 165a39, cf. Gal. 17 (2).350 ; οἱ π. διάλογοι of Plato, as the Euthyphro, Theaetetus, Meno, Ion, Thrasyll. ap. D.L. 3.58 sq. Adv. -κῶς Ascl. in Metaph. 246.9.

zum Versuchen oder Probieren gehörig, Arist. elench. soph. 8.11 u. A.