πεζομαχέω-ῶ [ᾰ]
      1 combattre sur terre, HDT. 3, 45 ; AR. Vesp. 685 ; τινι, THC. 1, 112, contre qqn ;
      2 combattre avec de l’infanterie, THC. 7, 62 ; DS. 13, 16.

Étym. πεζομάχος.

fight by land or on foot, perh. to be restored in Sappho Supp. 5.20 ; of one whose horse is killed, Plb. 2.69.2 ; opp. ναυμαχέω, Hdt. 3.45 ; opp. πολιορκέω, Ar. V. 685 ; τισι Th. 1.112 ; π. καὶ ναυμαχοῦντες Isoc. 7.75 ; π. ἀπὸ τῶν νεῶν fight like soldiers from shipboard, Th. 7.62 ; ἐπὶ τῶν νεῶν D.S. 13.16 ; of infantry, opp. cavalry, Lyd. Mag. 1.11.

zu Fuße oder zu Lande kämpfen ; Her. 8.15 ; Ar. Vesp. 685 ; Thuc. 1.112, 4.14 ; Lys. 2.47 ; Folgde : Pol. oft, u. a.Sp.