ης (ἡ) :
      1 intr. cessation, repos, d’où fin, abs. THC. 6, 60 ; SOPH. O.C. 88 ; avec un gén. SOPH. Ph. 1329, etc. ; PLAT. Phædr. 245 c, etc. ; ARSTT. H.A. 7, 5, 2, etc. ;
      2 tr. action ou moyen de faire cesser, gén. XÉN. An. 5, 7, 32.

Étym. παύω.

ἡ, (< παύω) rest, pause, S. OC 88 ; οὐκ ἐν παύλῃ ἐφαίνετο there seemed to be no end of it, Th. 6.60. c. gen., π. νόσου cessation or end of disease, S. Ph. 1329, cf. Hp. Mul. 2.124 ; κακῶν S. Tr. 1255, Plu. Thes. 15 ; μόχθων prob. in B. 9.8 ; παροξυσμοῦ Gal. 10.604 ; παῦλαν ἔχον κινήσεως παῦλαν ἔχει ζωῆς Pl. Phdr. 245c ; ἡδονὴν… παῦλαν λύπης εἶναι Id. R. 584b ; π. ταῖς γυναιξὶ τοῦ τεκνοῦσθαι Arist. HA 585a35 ; ἡ π. τῆς τεκνοποιΐας Id. Pol. 1335a31 ; παῦλάν τιν’ αὐτῶν some means of stopping them, X. An. 5.7.32. (Written παῦλλα Puchstein Epigr.Gr. p. 7.)

ἡ, Ruhe, Rast, das Aufhören ; κακῶν, Soph. Trach. 1255 ; Ar. Lys. 772 ; νόσου, Soph. Phil. 1329 ; λύπης, Plat. Rep. IX.584b ; κινήσεως, ζωῆς, Phaedr. 245c ; ἀγνοίας, Pol. 12.28.5 ; Folgde. Auch das Beendigen, Xen. An. 5.7.32.