εως (ἡ) action d’inventer des prétextes, d’où :
      1 prétexte, DÉM. 238, 6 (décr.) ;
      2 rouerie, STR. 402.

Étym. παρευρίσκω.

εως, ἡ, pretext, pretence, μηδεμιᾷ παρευρέσει Decr. ap. D. 18.37, cf. PEleph. 1.9 (iv BC), IG 9(1).694.109 (Corcyra), Test.Epict. 2.15, SIG 581.45 (Crete, iii/ii BC), etc. ; διὰ παρευρέσεως Sammelb. 4638.10 (ii BC) ; = Lat. fraus, Supp.Epigr. 3.378 C 16 (Delph., ii/i BC) ; prov., Θρακία π. Str. 9.2.4, Zen. 4.37.

ἡ, das Ersinnen einer Ausrede, einer Ausflucht, Dem. 18.37 u. Sp., Inscr.; die Θρᾳκία παρ. war sprichwörtlich geworden, Strab. 9.2.4, Zenob. 4.37.