ᾶς (ἡ) :
   I joue, dans Hom. touj. au plur. IL. 3, 35 (pour le sg. ion. παρήϊον) en parl. des joues de l’aigle, OD. 2, 153 ; de même au plur. SOPH. Ant. 783 ; au sg. ESCHL. Pr. 400 ; SOPH. Ant. 1239, etc. ; en prose, XÉN. Cyr. 6, 4, 3, etc. ;
   II p. anal. au plur. :
      1 pièces du casque qui s’appliquaient sur les joues, HH. 31, 11 ;
      2 bossoirs d’un navire, POLL. 1, 89, etc.

Étym. παρά.

ἡ, Hom. (v. infr.), IG2². 1421.124, 1455.11, etc. ; but παρεά ib. 1425.246 ; Aeol. παραύα ; Dor. *παραά (implied in εὐπάραος) ; Old Ion. *παρηή (implied in καλλιπάρηος, μιλτοπάρηος, and the adjectival παρήϊον) : — cheek, used by Hom. always in pl. (sg. being supplied by the Ion. παρήϊον), Il. 3.35, al. ; of an eagle, Od. 2.153 ; also Trag., in pl., S. Ant. 783 (lyr.) ; in sg., A. Pr. 401 (lyr.), S. Ant. 1239, E. Tr. 280 (lyr.) ; rare in Prose, as Pl. Plt. 270e, X. Cyr. 6.4.3 (pl.).
cheekpiece of a helmet, h.Hom. 31.11 (s.v.l.), IG2². 1421.124, 1455.11, al. = τῆς πρῴρας τὰ ἑκατέρωθεν Poll. 1.89. γῆς παρειά earth-flush, = ἀνεμώνη ἡ φοινικῆ, cj. in Ps.-Dsc. 2.176. (Perh. fr. παρά, οὖς, lit.
beside the ear.)

ἡ (vgl. παρήϊον, παρηΐς, von παρά), die Wange oder Backe ; im plur., Od. 8.530 ; ὦχρός τέ μιν εἷλε παρειάς, Il. 3.35 ; δρυψαμένω δ' ὀνύχεσσι παρειάς, Od. 2.153 ; παρειὰν νοτίοις ἔτεγξα παγαῖς, Aesch. Prom. 399 ; Suppl. 67 ; Soph. Ant. 779, 1224 ; Eur. Troad. 270 ; einzeln in Prosa, Plat. Polit. 270e ; ἐλείβετο δὲ αὐτῇ τὰ δάκρυα κατὰ τῶν παρειῶν, Xen. Cyr. 6.4.3 ; Sp. – Die Backenstücke am Helm, H. h. 31.11. – Auch die Seiten des Schiffes, VLL (vgl. μιλτοπαρήϊος). – Der dat. plur. παρειάσιν bei Ap.Rh. 4.172 ist f.l. – Einen acc. plur. παρειά nahm Aristarch. Il. 3.35 an.