παρα·ποτάμιος, ος, ον [ιᾰ]
      1 situé près d’un fleuve, HDT. 2, 60 ; EUR. Bacch. 872 ;
      2 qui vit ou séjourne près des fleuves, HDT. 8, 34 ; ARSTT. H.A. 9, 46, 2 ; DS. 3, 8.

Étym. π. ποταμός.

α, ον, also ος, ον D.S. 3.8, beside or near a river, lying or dwelling on a river, πόλις Hdt. 2.60 ; πεδίον E. Ba. 874 (lyr.) ; [χώρα] D.S. l.c., Hld. 10.1 ; Παραποτάμιοι, name of a city in Phocis on the Cephisus, Hdt. 8.33 ; π. ζῷον, of the elephant, opp. ποτάμιον ζ., Arist. HA 630b26 ; τὰ π., of plants, Thphr. HP 3.2.4, 4.5.6.

auch 3 Endgn, neben dem Flusse, daran gelegen, daran wohnend, ζῷον, Arist. H.A. 9.46 ; τόποι, DS. 2.11 ; μάχη, Plut. Mar. 19 u. A. S. nom. pr.