παρα·πνέω :
   I (πνέω, souffler) :
      1 intr. souffler de côté, par une ouverture latérale, OD. 10, 24 ;
      2 souffler à côté de, parallèlement à. acc. GEOP. 1, 11, 2 ;
      3 admettre l’air, HÉRON Spir. p. 149, etc. ;
   II (πνέω, exhaler) avoir à peu près l’odeur de : τίνος, DIOSC. 1, 18, de qqe ch.

blow beside, escape by a sideway, of the winds confined by Aeolus, Od. 10.24 ; blow beside or next to, c. acc., ὁ Ἀπηλιώτης ἔχει παραπνέοντας αὐτὸν τὸν Εὖρον καὶ τὸν Καικίαν Gp. 1.11.2.
admit the air, παραπνευσάσης τῆς σικύας Hero Spir. 1 Prooem. ; — Pass., ὡς μηδαμόθι πνεῖσθαι Gal. 6.577.
have a slight smell or whiff of a thing, τινος Dsc. 1.19.3.

(πνέω), daneben wehen, durch eine Nebenöffnung wehen, od. die eingeschlossene Luft auslassen, ἵνα μή τι παραπνεύσῃ ὀλίγον περ Od. 10.24, u. einzeln bei Sp., bei denen es auch heißt »daneben nach Etwas riechen«, einen Nebengeruch haben, τινός, wovon.