παρα·παίω :
      1 frapper à côté ou à faux, acc. ESCHL. fr. 320 Dind. ;
      2 intr. manquer le but, s’écarter de, gén. POL. 4, 31, 2 ; 17, 14, 41, etc. ; particul. π. τὸν κατὰ λόγον, PLUT. M. 1028 c, ou abs. παραπαίειν, ESCHL. Pr. 1056, perdre le sens, devenir fou ; joint à ληρεῖν, AR. Pl. 508 ; à μαίνεσθαι, PLAT. Conv. 173 e ; à ἀγνοεῖν, POL. 12, 9, 1 ; à παραφρονεῖν, PLUT. M. 963 e, etc. déraisonner ; avec un acc. LUC. H. conscr. 2, commettre une extravagance.

strike on the side, strike falsely, χέλυν A. Fr. 314. intr., strike a false note ; metaph, to be infatuated, lose one΄s wits, Id. Pr. 1056 (anap.) ; ληρεῖν καὶ π. Ar. Pl. 508, cf. Pax 90 (anap.) ; μαίνομαι καὶ π. Pl. Smp. 173e, cf. Plb. 12.8.1 ; παραπεπαικότας Plu. 2.963f ; to be in error, Phld. Sign. 32 ; π. τι commit a folly, Luc. Hist. Conscr. 2 ; π. πρὸς ὑλικὰς δυνάμεις Eun. VS p. 474 B. ; — also in pf. part. Pass., φωναὶ πεπαισμέναι mad, foolish, S. Ichn. 234.
Medic., to be delirious, Gal. 10.850, al.
fall away from, τῆς ἀληθείας Plb. 3.21.9 ; τοῦ δέοντος Id. 4.31.2, al.
dash in, prob. in Philox. 2.26.

(παίω), daneben falsch schlagen, χέλυν, Aesch. fr. 318 bei Ath. XIV.632c ; gew. intr. ausschlagen, ausgleiten, übertr. abirren, abschweifen von Etwas, τινός, z.B. τῆς ἀληθείας, Pol. 3.21.9, 17.14.11, τοῦ δέοντος, καθήκοντος, 4.31.2, 30.6.3. – Daher παραπαίειν φρενῶν, von Verstande kommen, verrückt werden, auch ohne den Zusatz, Aesch. Prom. 1058 Ar. Pax 90 ; καὶ ληρεῖν, Plut. 508 ; καὶ μαίνομαι, Plat. Symp. 173e ; Sp.; τῆς ἀληθείας καὶ ἀγνοεῖν, Pol. 12.9.1 ; παραπεπαικώς dem παραφρονῶν entsprechend, Plut. Sol. an. 5.