GRC
παραλιταίνω
JSON
Bailly
παρ·αλιταίνω (f. παραλιτήσω, ao.2 παρήλιτον) [ᾰλ] commettre une faute, A.RH. 3, 891 ; Q. SM. 13, 400 ; τινά, A.RH. 2, 246, envers qqn.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
aor. παρήλιτον, do amiss, sin, ἦ μέγα δή τι παρήλιτον A.R. 3.891 ; ὅσσα οἱ… παρήλιτε cj. in Q.S. 13.400. c. acc. pers., ἦ ῥα θεοὺς… παρήλιτες didst sin against them, A.R. 2.246.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
(ἀλιταίνω), irren, sich versündigen, sp.D., wie Qu.Sm. 13.400 ; ἦ ῥα θεοὺς ὀλοῇσι παρήλιτες ἀφραδίῃσιν Ap.Rh. 2.246, sich in Unverstand gegen die Götter versündigen.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
