[ῐ] adv. :
      1 en se détournant d’un autre côté, dans une autre direction, HH. Ven. 183 ; A.RH. 1, 757 ;
      2 fig. en s’écartant de la vérité, propr. du droit chemin, OD. 4, 348 ; 17, 139.

Étym. παρακλίνω, -δον.

Adv., (< παρακλίνω) turning aside, swerving, οὐκ ἂν ἔγωγε ἄλλα παρὲξ εἴποιμι π. would not tell you another tale beside the mark and swerving from the truth, Od. 4.348 ; ὄσσε π. ἔτραπεν ἄλλῃ she turned her eyes aside, h.Ven. 182 ; π. πῖπτεν A.R. 1.757.
leaning against, τοίχων ἔνθα καὶ ἔνθα π. Orph. A. 559.

seitab biegend, seitwärts ausweichend, sich wegwendend ; ἄλλα παρὲξ εἰπεῖν παρακλιδόν, Anderes (als die Wahrheit) nebenweg, ausbeugend reden, also von der Wahrheit abweichend, Od. 4.348, 17.139 ; ὄσσε παρακλιδὸν ἔτρεπεν ἄλλῃ, beide Augen wandte sie seitab, anderswohin, h.Ven. 183 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.757, 2.1266.