GRC
παρήϊον
JSON
Bailly
ου (τὸ) [ᾰ]
1 joue ou mâchoire d’un animal, IL. 16, 159 ; 23, 690 ; au pl. OD. 22, 404, etc. ;
2 ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval, IL. 4, 142 ; cf. παρειά et παρηΐς.
1 joue ou mâchoire d’un animal, IL. 16, 159 ; 23, 690 ; au pl. OD. 22, 404, etc. ;
2 ornement sur la partie latérale d’une bride de cheval, IL. 4, 142 ; cf. παρειά et παρηΐς.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
τό (Ion. for παρεῖον, which is not in use), used in Il. as the sg. for παρειά (which Hom. uses only in pl.), cheek, Il. 23.690 ; of the jaw of a wolf, πᾶσιν δὲ π. αἵματι φοινόν 16.159 ; in pl., of a lion, παρήϊά τ’ ἀμφοτέρωθεν αἱματόεντα πέλει Od. 22.404 ; in Ion. Prose, λουσαμένους παρήϊα prob. in IG 12(5).593.30 (Ceos, V BC). π. ἔμμεναι ἵππων cheek-ornament of a bridle, Il. 4.142.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
τό, ion. statt des ungebrauchten παρεῖον, = παρειά;
1) Wange, Backe ; Hom., eines Wolfs, Il. 16.159, eines Löwen, Od. 22.404 ; τοῖσι παρήϊά τ' ἀμφοτέρωθεν καὶ γένυες κτύπεον, Ap.Rh. 2.82 ; λευκά, der Venus, Democrit. ep. (Plan. 180).
2) παρήϊον ἵππων, das Backenstück am Zaum oder am Pferdegeschirr, Il. 4.142, sonst παραγναθίδιον, vgl. Poll. 1.140.
1) Wange, Backe ; Hom., eines Wolfs, Il. 16.159, eines Löwen, Od. 22.404 ; τοῖσι παρήϊά τ' ἀμφοτέρωθεν καὶ γένυες κτύπεον, Ap.Rh. 2.82 ; λευκά, der Venus, Democrit. ep. (Plan. 180).
2) παρήϊον ἵππων, das Backenstück am Zaum oder am Pferdegeschirr, Il. 4.142, sonst παραγναθίδιον, vgl. Poll. 1.140.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
