εως (ἡ) [ϐᾰ]
      1 action de franchir les bornes ou de s’écarter du droit chemin, TH. H.P. 3, 1, 5 ; fig. ARSTT. Pol. 5, 7, 5 ; particul. en parl. de la déviation des formes de gouvernement, ARSTT. Nic. 8, 10, 2, etc. ;
      2 t. de rhét. digression oratoire, IS. 62, 13 ; POL. 3, 2, 7, etc.

Étym. παρεκϐαίνω.

εως, ἡ, going aside from; metaph, deviation from, τοῦ δικαίου Arist. Pol. 1307a7. esp. of the deviations of constitutional forms, as τυραννίς is a π. of monarchy, oligarchy of aristocracy, democracy of ἡ πολιτεία, Id. EN 1160a31, cf. Pol. 1279a20, 1283a29, al.
digression, Is. 6.59 (pl.), Plb. 1.15.13, al., Apollon.Cit. 3; τὴν π. ποιήσασθαι, ποιεῖσθαι τὰς π., D.H. 1.53, D.S. 1.37, cf. Phld. Rh. 1.157S. ; κατὰ παρέκβασιν Plb. 3.2.7, 31.30.4, S.E. P. 3.101.

ἡ, Abweichung vom rechten Wege, rechten Maße, Arist. eth. 8.12, pol. 3.7 u. öfter ; Abschweifung in der Rede, Isae. 6.59, Pol. 3.9.6 ; ἵνα μὴ μακρὰς ποιώμεθα τὰς παρεκβάσεις, DS. 1.37 ; a.Sp.