παρ·άλιος, α, ou ος, ον [πᾰᾰλ, mais v. ci-dessous]
   I adj. :
      1 situé près de la mer, maritime, ESCHL. Pr. 573 ; SOPH. Aj. 1076 ; EUR. Rhes. 700, etc. ;
      2 qui concerne la vie au bord de la mer, PLUT. M. 954 b ;
   II subst. :
      1 ἡ παραλία (s.-e. χώρα) côte, littoral de la mer, HDT. 7, 185 ; POL. 1, 37, 2 ; PLUT. Per. 19, etc. ; ἡ παράλιος, POL. 3, 39, 3, m. sign. ; particul. le littoral de l’Attique ou Paralie, HDT. 1, 59 ; ἡ παραλία γῆ, m. sign. THC. 2, 56 ;
      2 οἱ παράλιοι, PLUT. M. 805 a, les habitants du littoral.

➳ [πᾱ] A.RH. 4, 1560 ; DP. 253 ; fém. -ος, POL. l. c. Ion. fém. παραλίη, HDT. l. c.

Étym. μ. ἅλς.

α, ον or ος, ον (v. infr.), = πάραλος, by the sea, παραλία ψάμμα A. Pr. 573 (lyr.); γῆ, πόλις παραλία, E. Ion 1592, Rh. 700 (lyr.); ὄρνιθες παράλιοι S. Aj. 1065 ; τὰπ. τῆς Λακωνικῆς Plu. 2.213a ; νησιῶται καὶ π. ib. 965c ; of maritime plants, esp.
sea-spurge, Euphorbia Paralias, Thphr. HP 9.11.7, Dsc. 4.164.6 ; of πιτύουσα, ib. 165. ἡ παραλία, Ion. -ίη (sc. γῆ or χώρα), seacoast, seaboard, τῆς Θρηΐκης τὴν π. Hdt. 7.185 ; of Epidaurus, Arist. Rh. 1411a11. esp. of the maritime district or seaboard of Attica, between Hymettus, Brauron, and Sunium, Hdt. 5.81 ; παραλία [γῆ] Th. 2.56 ; ἡ χώρα ἡ π. IG 2.1195 ; ἡ π. Plb. 3.39.3, Str. 9.1.21 ; also ἡ παράλιος D.S. 3.15, al. οἱ Παράλιοι, = οἱ Πάραλοι, Plu. 2.805e. Παράλιον, τό, sanctuary of the hero Πάραλος, Rev.Ét.Gr. 44.294 (Attica, iv BC), D. 49.25, Phot., AB 294. [παραλίη, metri gr., A.R. 4.1560, D.P. 253.]

auch 3 Endgn, = πάραλος, τὰν παραλίαν ψάμμον, Aesch. Prom. 573 ; ὄρνιθες, Soph. Aj. 1044 ; οἱ παράλιοι, Plut. Sol. an. 8.

παρ-άλιος, -ον
(in cl., chiefly -α, -ον), [in LXX for יָם, חוֹף, etc., with prep. ;]
by the sea; ἡ π. (sc. χώρα, in LXX ἡ παραλία, Deu.1:7, Jos.9:1, Jdth.1:7, al.), the sea coast: Luk.6:17.†
(AS)