εως (ἡ) :
A act. :
   I choc, poussée violente, gén. ARSTT. Probl. 3, 12 ;
   II.1 action de toucher à faux d’un instrument, PLUT. M. 826 e ; p. suite, faute, erreur, ARSTT. Pol. 2, 5, 13, etc. ;
      2 action de tromper, tromperie, fraude, DÉM. 679, 3 ; 760 fin ;
B pass. état d’un esprit frappé, dérangement d’esprit, folie, HPC. Prorrh. 68.

Étym. παρακρούω.

εως, ἡ, striking falsely, false note, discord, Plu. 2.826e (pl.). metaph, cheating, deception, D. 23.175; φενακισμὸς καὶ π. Id. 24.194.
fallacy, Arist. Pol. 1263b30, cf. SE 175b1 (pl.).
delirium, Hp. Prorrh. 1.19 (pl.); insanity, Id. Ep. 11.
checking, τοῦ θερμοῦ Arist. Pr. 872b29 (nisi leg. κατά-).

ἡ, das Danebenschlagen, bes. das falsche Schlagen oder Streichen eines Instruments, vgl. Plut. de unius in rep. domin. 3, τὰς ἄλλας ὥσπερ ἐν τοῖς μουσικοῖς διαγράμμασι τῶν πρώτων τρόπων ἀνιεμένων ἢ ἐπιτεινομένων συμβέβηκε παρακρούσεις καὶ διαφθορὰς εἶναι. – Dah. übh. das Verfehlen, der Irrtum, Arist. Pol. 2.3 u. a.Sp. Auch Betrug, dem φενακισμός entsprechend, Dem. 24.194. – Uebtr. wie παρακοπή, Wahnsinn, Hippocr.