ας (ἡ) :
      1 achèvement, fin, POL. 1, 48, 9 ; d’où le dernier terme de l’initiation aux mystères, PLUT. M. 1061 e ; ἡ τριετηρικὴ παντέλεια, PLUT. M. 671 d, l’accomplissement triennal des grands mystères ;
      2 particul. chez les Pythagoriciens, le nombre dix, THEOL. 63.

Étym. παντελής.

ἡ, consummation, ἡ π. τῆς καταφθορᾶς Plb. 1.48.9; π. ἀρετῆς Ph. 1.38; πᾶσα πολιτικὰ κοινωνία λύρας παντελῄᾳ ποτέοικεν prob. in Hippod. ap. Stob. 4.1.94; εἰς ἀσφαλῆ τινα καὶ βεβαίαν π. ἀγαθῶν ἐξικόμενον Plu. 2.106If; εἰς π. διδαχθῆναι, opp. εἰς τύπωσιν, Phld. Rh. 2.34S. ; τριετηρικὴ π., of the great mysteries, Plu. 2.671d, cf. IG 3.77. παντέλεια was a Pythagorean name of the number ten, Theol.Ar. 63.

ἡ, Vollendung, der höchstmögliche Grad ; τῆς καταφθορᾶς, Pol. 1.48.9 ; Sp.; – τριετηρικὴ παντ. nennt Plut. Symp. 4.6.1 die großen Mysterien.
Bei den Pythagoräern hieß die Zehnzahl so, Theol.arithm. p. 63.