παν·σέληνος, ος, ον :
   I qui concerne la pleine lune, càd. :
      1 de la pleine lune, EUR. Ion 1155 ; ARSTT. H.A. 10, 38 ; subst. ἡ πανσέληνος (s.e. ὥρα) HDT. 2, 47, etc. ; AND. 6, 13 ; AR. Ach. 84 ; PLAT. Epin. 990 b, etc. le temps de la pleine lune ; ἐν ταῖς πανσελήνοις (s.e. ὥραις) ARSTT. H.A. 5, 12, 4 et 23, 4 ; DC. 60, 26, pendant la pleine lune ;
      2 qui est dans son plein ; σελήνη, THC. 7, 50 ; DC. 40, 25, lune dans son plein, pleine lune ; subst. ἡ πανσέληνος (s.e. σελήνη) ESCHL. Sept. 395 ; PLUT. M. 367 e, la pleine lune ;
   II arrondi comme la pleine lune, HERMIPP. (ATH. 502 b).

➳ Par assimil. πασσέληνος, ARSTT. An. post. 2, 8, 6, etc. Bkk.

Étym. π. σελήνη.

or πασσέληνος (Arist. APo. 93a37 cod. A), ον, of the moon, at the full, ἡ σελήνη ἐτύγχανε οὖσα π. Th. 7.50; κύκλος π.
the moon΄s full orb, E. Ion 1155; τὰς νύκτας τὰς π. Arist. HA 622b27. ἡ πανσέληνος (sc. ὥρα) the time of full moon, Hdt. 2.47, 6.120, Ar. Ach. 84; τὰν αὔριον π. (s.v.l.) at to-morrow΄s full moon, S. OT 1090 (lyr.); without the Art., πανσέληνος A. Th. 389, And. 1.38; ταῖς πανσελήνοις or ἐν ταῖς π.
at the seasons of full moon, Arist. HA 544a20, 555a10, cf. Stoic. 1.34; πανσέληνον, τό, Apollon. Mir. 36.
round as the full moon, χρυσίς Hermipp. 37 (dub.l.).

vollmondlich ; ἡ πανσέληνος, sc. ὥρα, die Zeit des Vollmondes, Ar. Ach. 84 ; Her. 2.47, 6.106, 120 ; Andoc. 1.38 u. A.; ἡ πανσέληνος, der Vollmond, Aesch. Spt. 371 ; Soph. O.R. 1090 ; Plat. Epin. 990b ; κύκλος, Eur. Ion 1155 ; σελήνη, DC. 40.25 ; νύξ, Vollmondsnacht, Arist. H.A. 10.38 u. Sp. Auch χρυσίς, ganz rund, Hermipp. b. Ath. XI.502e.