GRC
πανουργέω
JSON
Bailly
πανουργέω-ῶ [πᾰ] (pf. πεπανούργηκα) être fourbe ou méchant, ANT. 137, 8 ; EUR. Med. 583 ; AR. Ach. 658 ; τι, SOPH. Ant. 74 ; AR. Eq. 803, etc. ; πανουργίας π. DÉM. 943, 1, tramer ou commettre qqe méchanceté, des méfaits.
Étym. πανοῦργος.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
pf. πεπανούργηκα Ar. Pl. 368 : — play the knave, E. Med. 583, Ar. Ach. 658, Antipho 5.65; c. acc. cogn., ἃ πανουργεῖς Ar. Eq. 803, cf. Pl. 368, 876; ὅσια πανουργήσασα having dared a righteous crime, S. Ant. 74; πανουργίας π. περί τι D. 35.56. Pass., to be adulterated, Gal. 6.269 (v. πανουργεύομαι).
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ein πανοῦργος sein, listig od. bübisch handeln, ein Bubenstück ausführen ; absolut, Antiph. 5.65 ; Eur. Med. 583 ; Ar. Ach. 658 ; τί, Plut. 368, 876, wie ὅσια πανουργήσασα Soph. Ant. 74 (Schol. μετὰ πανουργίας ἐργασαμένη); πανουργεῖν πανουργίας περί τι, Dem. 35.56 u. Sp.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
