παν·ημέριος, α, ον [ᾰ]
      1 qui agit pendant tout le jour, qui emploie toute la journée à qqe ch. IL. 1, 472 ; 2, 385 ; 19, 168 ; OD. 12, 24 ; HÉS. Sc. 396 ; ναῦς πανημερίη, OD. 4, 356, etc. vaisseau qui navigue tout le jour ; adv. neutre πανημέριον, IL. 11, 279, pendant tout le jour ;
      2 de tous les jours, de chaque jour, EUR. Ion 122.

Étym. π. ἡμέρα ; cf. πανήμερος.

Dor. παναμέριος, α, ον, all day long, agreeing with the subjects of Verbs, οἱ δὲ π. μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο Il. 1.472, cf. 2.385, Od. 12.24, Hes. Sc. 396, Thgn. 1336, Cratin. 142; ὅσσον τε πανημερίη… νηῦς ἤνυσεν in a whole day΄s sail, Od. 4.356, cf. 11.11; so σαίρω δάπεδον… παναμέριος E. Ion 122 (lyr.); neut. πανημέριον as Adv., = πανῆμαρ, Il. 11.279.
of the whole day, π. χρόνος the livelong day, E. Hipp. 369 (lyr.). Ζεὺς π., v. Πανάμαρος.

den ganzen Tag hindurch ; οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο, Il. 1.472, öfter ; πανημερίη ναῦς, Od. 4.356, welches den ganzen Tag hindurch läuft ; πανημέριός τε καὶ ἠῷος χέει αὐδήν, Hes. Sc. 396 ; τίς σε παναμέριος ὅδε χρόνος μένει, Eur. Hipp. 369 ; sp.D.; – • πανημέριον, adverbial, den ganzen Tag über, ununterbrochen, Il. 11.279 ; • πανημερίως, Tzetz. zu Lyc. 818.