παν·ακής, ής, ές [ᾰᾰ] qui guérit tous les maux, CALL. Ep. 49.

Étym. π. ἄκος.

ές, (< ἄκος) all-healing, π. πάντων φάρμακον ἁσοφία Call. Epigr. 47.4, cf. Ph. 1.455 (Sup.); ποτάμιον π. πρὸς τὰς τῶν θρεμμάτων νόσους Str. 6.3.9; λύπης πανακές Epicur. Fr. 154. πάνακες, ους, τό, all-heal, Ferulago galbanifera, Hp. Mul. 2.201, Thphr. HP 9.7.2, etc. ; π. Ἀσκληπίειον Aesculapius’ all-heal, Echinophora tenuifolia, ib. 9.8.7, 9.11.1; π. Ἡράκλειον, = πανάκεια I. 2a, ib. 9.11.3, Dsc. 3.48; π. Κενταύρειον Centaury, Centaurea salonitana, Plin. HN 25.33, Sch. Nic. Th. 564; π. λεπτόφυλλον feverfew, Erythraea Centaurium, Thphr. HP 9.11.4; π. Χειρώνειον elecampane, Inula Helenium, ib. 9.11.1; also, = Chiron΄s all-heal, Hypericum olympicum, Nic. Th. 565 (cf. 500), Dsc. 3.50, Gal. 12.95.

ές, allheilend, Alles heilend ; φάρμακον, Callim. 14 (XII.150); ποτάμιον πάνακες προς τὰς νόσους, Strab. 6.3.9 ; τὸ πανακέστατον φάρμακον, Philo ; πανακές od. πάνακες, = πανάκεια.