παμ·φαίνω (seul. prés. et impf.) être tout brillant, en parl. d’un astre, IL. 5, 6 ; HÉS. O. 565 ; de clous d’or, IL. 11, 30 ; d’un bouclier, IL. 14, 11, etc.

Étym. π. φαίνω ou p.-ê. radical φαν redoublé ; cf. παιπάλλω de πάλλω, παφλάζω de φλάζω.

only pres. and impf. (παμφαίνεσκε Eratosth. 17), shine or beam brightly, of burnished metal (cf. παμφανόων), ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον Il. 11.30; σάκος χαλκῷ παμφαῖνον 14.11; τεύχεσι παμφαίνων, of Achilles, 19.398; of a star, ὅς τε μάλιστα λαμπρὸν παμφαίνησι or -ῃσι (Ep. for παμφαίνει or -ῃ) 5.6; πρῶτον παμφαίνων Hes. Op. 567; στήθεσι παμφαίνοντες with their breasts white-gleaming, i.e. naked, Il. 11.100; ὕπερθε κέρα πάμφαινεν ἰδέσθαι Epic. in Arch.Pap. 7.3; cited as a recondite word by Phld. Po. 2.40. (Redupl. form of φαίνω.)

leuchten, hell scheinen, glänzen ; ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον, Il. 11.30 ; ἀστέρι, ὅς τε μάλιστα λαμπρὸν παμφαίνῃσι, 5.6 (oder παμφαίνησι, wie von παμφαίνημι, vgl. παμφανάω); Hes. O. 565 ; auch τεύχεσι παμφαίνων, Il. 19.398 ; σάκος χαλκῷ παμφαῖνον, 14.11 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.732 ; Maneth.; auch in späterer Prosa nachgeahmt, vgl. Lobeck Phryn 632. – Als Zusammensetzung betrachtet steht das Wort ohne alle Analogie da ; man hat deshalb die erste Silbe als Reduplication betrachtet u. παφλάζω, παιφάσσω verglichen, die aber auch nicht vollkommen analog gebildet sind (s. jedoch παμφαλάω). Die Alten erkl. λάμπειν, ἀστράπτειν.