α, ον [ᾰ] agité d’un mouvement de flux et de reflux, OD. 5, 430 ; 9, 485 ; A.RH. 1, 1170 ; ARAT. 347 ; fig. ANTH. 9, 367, 12.

Étym. παλίρροθος.

η, ον, back-rushing, refluent, π. δέ μιν αὖτις πλῆξεν [τὸ κῦμα] Od. 5.430; ἤπειρόνδε π. φέρε κῦμα, of the wave caused by the rock thrown by the Cyclops, 9.485; πενίης κῦμα π. Luc. Epigr. 2.12; generally, = παλίρροος, ναῦς π. Arat. 347; τὰ π., = παλίρροια, A.R. 1.1170.

zurückrauschend, flutend, hin- und herwogend ; παλιρρόθιον δέ μιν αὖτις πλῆξεν ἐπεσσύμενον, τηλοῦ δέ μιν ἔμβαλε πόντῳ, Od. 5.430 ; 9.485 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.1170 ; auch vom Schiffe, παλιρροθίη δὲ καθάπτεται ἠπείροιο, Arat. 347 ; von Kranichen, 1014.