παλιν·αίρετος, ος, ον [ᾰῐ]
      1 réélu, EUP. 2-1, 448 Meineke ARCHIPP. (Com. fr. 2, 720) ;
      2 rebâti, restauré, PD. fr. 54 ; PLAT. Tim. 82 e.

Étym. π. αἱρέω.

ον, removed from office and re-elected, of public officers, Eup. 89, Archipp. 14, Nicostr. 34. of buildings, pulled down and rebuilt, patched up, Pi. Fr. 84, cf. Harp. s.v., Hsch., etc. ; also σιδήρου π. IG1². 313.131 (Eleusis). παλιναίρετα γεγονότα… καὶ διεφθαρμένα Pl. Ti. 82e, expld. by Tim. Lex. φευκτά, ἔκβλητα, τὸ ἐναντίον… αὐτῇ τῇ αἱρέσει πάθος ἐμποιοῦντα.

wiedergewählt, von Beamten, die abgesetzt und wieder gewählt worden sind, VLL ; vgl. bes. Harp.
Bei B.A. 59 wird erkl. παλιναίρετα τὰ ἐκ καταλύσεως οἰκοδομίας παλαιᾶς εἰς ἑτέραν πρόσφατον οἰκοδόμησιν ἐμβαλλόμενα, also alte Baumaterialien ; vgl. Pind. bei Harp.; dah. auch = der Ausbesserung bedürftig, baufällig, u. übh. verderbt, καὶ διεφθαρμένα, Plat. Tim. 82e.