παλαιόω-ῶ (ao. ἐπαλαίωσα, pf. πεπαλαίωκα) [ᾰ]
   I propr. rendre vieux, SPT. Job 9, 5 ; d’où au pass. :
      1 devenir vieux, vieillir, ARSTT. Meteor. 4, 12, 7, etc. ; en parl. de vin, ATH. 33 a, etc. ;
      2 tomber en désuétude, passer, disparaître, PLAT. Conv. 208 b, etc. ;
   II particul. abroger, abolir une loi, NT. Hebr. 8, 13.

Étym. παλαιός.

aor. ἐπαλαίωσα LXX La. 3.4; pf. πεπαλαίωκα Ep. Hebr. 8.13; (< παλαιός) : — make old, LXX Jb. 9.5, al. ; — mostly in Pass., decay through lapse of time, οἱ παλαιούμενοι νεκροί Arist. Mete. 390a22; κηρὸς παλαιούμενος Id. HA 557b6, al. ; τὸ… παλαιούμενον Pl. Smp. 208b, cf. Ti. 59c; τὸ ἱερὸν πεπαλαιῶσθαι Sammelb. 5827.11 (i BC); πεπαλαιωμένον ἔκπτωμα βραχίονος one which is of long standing, Hp. Art. 7; γένος παλαιωθὲν ὑπὸ χρόνου D.H. 3.10; πεπαλαιωμένε ἡμερῶν κακῶν LXX Su. 52; of wine, become old, Thphr. CP 6.7.5, Gal. 14.14, al., Ath. 1.33a.
abrogate, cancel, [διαθήκην] Ep. Hebr. l.c.

alt machen, Sp.; – pass. alt werden ; κηρὸς παλαιούμενος, Arist. H.A. 5.32 ; οἶνος παλαιωθείς, Ath. I.27b ; daher veralten, τῷ τὸ ἀπιὸν καὶ παλαιούμενον ἕτερον νέον ἐγκαταλείπειν, Plat. Symp. 208b ; Tim. 59c. – Wie antiquare, ein Gesetz abschaffen, NT ; Plut. Non Posse 4.

παλαιόω, -ῶ
(< παλαιός), [in LXX chiefly for בָּלָה, pi., in pass. for בִּי qal. ;]
to make or declare old: Heb.8:13; pass., to become old: of things worn out by time and use (cf. Jhn.9:13, Isa.50:9, al., and see: παλαιός), Luk.12:33, Heb.1:11' (LXX) ; τὸ παλαιούμενον, Heb.8:13 (where this and the act., see supr., may have the sense of abrogate, see LS, Zorell, see word).†
SYN.: γηράσκω (AS)