παλαί·φατος, ος, ον [ᾰᾰ]
      1 annoncé ou prédit depuis longtemps (ou, sel. d’autres, au sens act. qui a prédit depuis longtemps) OD. 9, 507 ; 13, 172 ; PD. O. 2, 72 ; chez les Trag., SOPH. O.C. 454 ;
      2 dont on parle depuis longtemps, connu ou célèbre depuis longtemps, PD. N. 6, 54 ; ESCHL. Suppl. 532 ; mentionné dans de vieux récits, OD. 19, 163.

Étym. π. φατός.

ον, (< φημί) poet. Adj. spoken long ago, ἦ μάλα δή με π. θέσφαθ’ ἱκάνει Od. 9.507, cf. Pi. O. 2.40, S. OC 454; π. λόγος, ἀραί, A. Ag. 750 (lyr.), Th. 766 (lyr.).
spoken of long ago, legendary, δρῦς π. an oak of ancient story, Od. 19.163 (vv. ll. παλαίφαγος, παλαίφυτος, cf. Hsch.).
of ancient fame, made known or declared of old, γενεά Pi. N. 6.31; γένος A. Supp. 532 (lyr.); πρόνοια S. Tr. 823 (lyr.); Δίκη Id. OC 1381; Ἀχάρναι δὲ παλαίφατον εὐάνορες Acharnae was brave of old time, Pi. N. 2.16.

vor Alters gesprochen ; von alten Orakeln, θέσφατα, Od. 9.507, 13.172 ; χρησθὲν παλαίφατον, Pind. Ol. 2.44 ; ἀραί, Aesch. Spt. 748 ; παλαίφατος δ' ἐν βροτοῖς γέρων λόγος τέτυκται, Ag. 730 ; τοὔπος τὸ θεοπρόπον τᾶς παλαιφάτου προνοίας, Soph. Tr. 820, wo es Einige aktivisch erkl.: von alten Zeiten her prophezeiend, wie auch die v.l. beim Schol. παλαίφοιβος erkl. wird ; μαντεία, O.C. 455 ; – wovon eine alte Sage geht, fabelhaft, οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου οὐδ' ἀπὸ πέτρης, Od. 19.163, wo eine alte v.l. παλαιφάγου war (vgl. auch παλαιφάμενος); EM. wird es erkl. τῆς ἐκ παλαιῶν χρόνων πεφημισμένης ὡς ἀνθρώπων γεννητικῆς. – Uebh. (dem πρόσφατος entgeggstzt, vor Alters erschienen) alt, γενεά, ἀγορά, Pind. N. 6.32, 3.14 ; παλαίφατον ἁμέτερον γένος, Aesch. Suppl. 527, wie auch wohl ἁ παλ. Δίκα Soph. O.R. 1383 zu erklären.