παλίν·τροπος, ος, ον [ᾰ] qui tourne en sens contraire, d’où :
      1 qui revient sur ses pas, SOPH. Ph. 1222 ; EUR. H.f. 1609 ; abs. qui revient, ANTH. 9, 61 ;
      2 qui change de côté, POL. 14, 6, 6, etc. ; DH. 8, 88 ; DS. 15, 85 ;
      3 qui se détourne, ESCHL. Ag. 778, Suppl. 172.

Étym. π. τρέπω.

ον, turned away, averted, ὄμματα, ὄψις, A. Ag. 777 (lyr.), Supp. 173 (lyr.).
turning back, π. ἕρπειν, στρέφεσθαι, S. Ph. 1222, E. HF 1069 (lyr.); π. ἐκ πολέμοιο AP 9.61; π. κέλευθος Parm. 6.9.
changing to the other side, contrary, πλάστιγξ τοῦ βίου S. Fr. 576.5 (s.v.l.); π. τῆς ἐλπίδος ἀποβαινούσης πρὸς τὰς ἐξ ἀρχῆς ἐπιβολάς Plb. 14.6.6; π. ταῖς ἐξ ἀρχῆς ἐλπίσιν exactly contrary to their original expectations, Id. 5.16.9, cf. 9.21.1; π. ποιῆσαι τὴν μάχην D.S. 15.85, cf. App. Mith. 88; π. ποιήσασθαι τὴν δίωξιν Onos. 27 (v.l. παλίστροφον)· τὸ π. τοῦ δαιμονίου changeableness, Id. 35.4. Act., turning to flight, νόημα B. 10.54. v. παλίντονος 1.3.

zurückgewandt, zurückgekehrt ; ἥντιν' αὖ παλίντροπος κέλευθον ἕρπεις, Soph. Phil. 1206 ; Eur. Herc.Fur. 1069 ; παλίντροπον ἐκ πολέμοιο παῖδα, Ep.adesp. 455 (IX.61); abgewendet, παλιντρόποισιν ὄμμασιν, Aesch. Ag. 753 ; ἔχων παλίντροπον ὄψιν ἐν λιταῖσιν, Suppl. 164 ; sich zum Gegenteil wendend, entgegengesetzt ausschlagend, παλιντρόπου τῆς ἐλπίδος αὐτοῖς ἀποβαινουσης πρὸς τὰς ἐξ ἀρχῆς ἐπιβολάς, Pol. 14.6.6, vgl. 5.16.9 ; νίκη, Plut. Sert. 21 ; μάχη, Dion.Hal. 8.88, a.Sp. – Auch = veränderlich, unbeständig, Poll. 4.36.