παλίγ·κοτος, ος, ον [ᾰ]
      1 qui a des retours de haine ou de colère, dont la méchanceté ou la colère se réveille, s’aigrit, s’exaspère, d’où vindicatif, haineux, AR. fr. 390 ; THCR. Idyl. 22, 58 ; en parl. de choses, hostile, ESCHL. Ag. 571, etc. ; subst. ὁ π. PD. N. 4, 156, ESCHL. Suppl. 376, ennemi, adversaire ;
      2 fig. en parl. de maladies, de blessures, qui se réveille, s’aigrit, s’exacerbe, HPC. Art. 796 ; GAL. 12, 204.

• Sup. -ώτατος, HPC. l.c.

Étym. π. κότος ; sel. d’autres, π. et -κοτος, cf. ἀλλόκοτος, νεόκοτος.

ον, spiteful, malignant, resentful, ἀλλά τις οὐκ ἔμμι παλιγκότων ὄργαν Sappho 72; κληδόνες π.
injurious, untoward reports, A. Ag. 863, 874; π. τύχη the spitefulness of fortune, ib. 571; πῆμα Pi. O. 2.20; π. ὄψιν ἰδοῦσα a dreadful sight, Mosch. 4.92; τὰ π. λέγειν Antipho Soph. 49. of persons, hostile, malignant, τινι Ar. Pax 390, Euph. 51.12, etc. ; πρὸς πάντα π. Theoc. 22.58; οἱ παλίγκοτοι adversaries, Pi. N. 4.96, A. Supp. 376. Adv., αὐτῷ… τως συνεφέρετο it fared ill with him, Hdt. 4.156; φέρειν τὰ συμπίπτοντα μὴ π. to bear accidents not resentfully, E. Fr. 572.2. metaph, of wounds or injuries, growing malignant, festering, Hp. Art. 27 (Sup.).
steep, rugged, πάγος τρηχύς τε καὶ π. Archil. 87. (Cf. ἀλλόκοτος).

vom wiederkehrenden Groll od. Zorn, wieder grollend, feindlich gesinnt ; τραχὺς παλιγκότοις ἔφεδρος, Pind. N. 4.96 ; πῆμα, Ol. 2.22 ; τύχη, feindliches Geschick, Unglück, Aesch. Ag. 557 ; auch κλῃδών, gehässig, 837, 848 ; μὴ γένῃ παλίγκοτός τις ἀντιβολοῦσιν, Ar. Pax 390 ; sp.D., wie Theocr. 22.58 ; Mosch. 4.92 ; Agath. 19 (V.280). – Von Krankheiten oder Wunden, wieder gefährlich werdend, wieder aufbrechend, Hippocr. u. folgde Medic.; auch παθήματα παλ., Schmerzen, die sich erneuern oder wiederkehren.
• Adv., παλιγκότως συνεφέρετο αὐτῷ, Her. 4.156, es ging ihm von Neuem widerwärtig, das frühere Unglück brach aufs Neue hervor.