α, ον, qui ressemble à un chant de victoire, à un péan, ESCHL. Pers. 605.

Étym. παιάν.

ος, ον, propre à guérir, salutaire, ESCHL. Suppl. 1067 ; SOPH. Ph. 1345 ; AR. Ach. 1223, etc. ; avec le gén. ANTH. 9, 420 ; subst. ὁ παιώνιος, SOPH. Tr. 1208, médecin ; ἡ παιωνία, PAUS. 1, 2, 5 ; 34, 3, la secourable (Athèna).

➳ Fém. -ία, SOPH. Ph. 1345.

Étym. Παιών.

α, ον, belonging to Paeon or medicine, healing, χείρ, χεῖρες, A. Supp. 1066 (lyr.), S. Ph. 1345, Ar. Ach. 1223; φάρμακα A. Ag. 848; εὐχαί Id. Fr. 144; in later Prose, Jul. Or. 8.240b; c. gen., χρυσὸς ἔρωτος ἀεὶ παιώνιος AP 9.420 (Antip.); — fem. παιωνιὰς σοφίη, healing art, medicine, ib. 11.382.6 (Agath.); also παιωνὶς τέχνη, S.E. M. 1.51; cf. παιόνιος.
Subst. Παιώνιος, ὁ, healer, c. gen., S. Tr. 1208; Παιωνία, epith. of Athena, Paus. 1.2.5, etc.
Παιώνιον, τό, hospital, CratesCom. 15.3 (also Παιωνεῖον Phot.).
name of a pill, Gal. 13.242.
Παιώνια, τά, festival of Paeon, Ar. Ach. 1213. κέλαδος οὐ π. unlike a song of victory, A. Pers. 605.

zur Heilkunst gehörig, heilsam, heilend ; φάρμακα, Aesch. Ag. 822 ; χειρὶ παιωνίᾳ κατασχεθών, Suppl. 1052, wie Soph. παιωνίας εἰς χεῖρας ἐλθεῖν, Phil. 1329 ; Ar. Ach. 1223 ; auch βοᾷ δ' ἐν ὠσὶ κέλαδος οὐ παιώνιος, Aesch. Pers. 597, ein nicht heilsames, verderbliches Geschrei ; sp.D., χρυσὸς ἔρωτος ἀεὶ παιώνιος, Antip.Sid. 5 (IX.420); ἀνήρ, Maneth. 4.158 ; in späterer Prosa ; auch subst., der Arzt, Soph. Tr. 1198, neben ἰατήρ.