παιδοτριϐέω-ῶ [ῐ]
      1 former les enfants par des exercices gymnastiques, d’où exercer et p. ext. instruire : τινα, DÉM. 771, 26, qqn ; τινα ἔν τινι, PLUT. M. 795 e, qqn sur qqe ch. ; τι, PLUT. Cic. c. Dem. 4, former à qqe ch. ;
      2 c. παιδεραστέω, ANTH. 12, 34.

Étym. παιδοτρίϐης.

to be a gymnastic trainer, IG 2.1224, SIG 577.25 (Milet., iii/ii BC), etc. generally, train, exercise, educate, τινα D. 25.7; τινὰ ἔν τινι Plu. 2.795e; metaph, πεπαιδοτριβηκὼς τυραννίδα trained up, Plu. Comp. Dem. Cic. 4; — Pass., ψυχῆς πεπαιδοτριβημένης Ph. 2.265; π. ἐπὶ στρατηγίᾳ παρά τινος Jul. Caes. 324d. = παιδεραστέω, AP 12.34 (Autom.), 222 (Strat.).

ein παιδοτρίβης sein, Knaben in der Ringkunst unterrichten und üben, übh. unterrichten ; τὸν ἀεὶ βουλόμενον πονηρὸν εἶναι, Dem. 25.7 ; τινὰ ἔν τινι, Plut. an seni 24. – Im obszönen Sinne = παιδεραστέω, Strat. 64 (XII.222); Automed. 1 (XII.34).