παιδο·τρίϐης, ου (ὁ) [ῐ]
      1 maître de gymnastique pour les enfants, AR. Nub. 973 ; PLAT. Prot. 312 b ;
      2 c. παιδεραστής, ANTH. 12, 34.

Étym. π. τρίϐω.

ου, ὁ, (< τρίβω) physical trainer, gymnastic master, Antipho 3.3.6, Pl. Prt. 312b, IG2². 665.25, PHal. 1.261 (iii BC), SIG 697 E 10 (Delph., ii BC), etc. ; οἱ περὶ τὸ σῶμα, π. καὶ ἰατροί Pl. Grg. 504a; ἐν παιδοτρίβου at his school, Ar. Eq. 1238, Nu. 973; ὁ διὰ βίου π. τῶν ἐφήβων IG 3.746; metaph, ὁ π. τοῦ τυράννου Jul. Or. 2.58c.

ὁ, der Lehrer der Knaben in der Ringkunst ; Antiph. III γ 6 ; παλαίστρας ἀνοίγνυσι, Aesch. 1.10 ; ἐν παιδοτρίβου δὲ τίνα πάλην ἐμάνθανες ; Ar. Eq. 1238, öfter ; οἱ περὶ τὸ σῶμα παιδοτρίβαι τε καὶ ἰατροί, Plat. Gorg. 504a, der auch ἡ παρὰ τοῦ γραμματιστοῦ καὶ παιδοτρίβου μάθησις vrbdt, Prot. 312b ; Folgde. – Nach Schol. Ar. Eq. 492 auch = ἀλείπτης u. κηρωματιστής.
Bei Automed. 1 (XII.34) mit obscöner Anspielung auf παιδεραστής.