ou mieux παιδεῖος, ος, ον, qui concerne les enfants, qui convient aux enfants, PD. I. 2, 5 ; ESCHL. Ag. 1242, 1593 ; SOPH. Ant. 918 ; PLAT. Leg. 643 b, etc.

➳ Ion. παιδήϊος, NONN.

Étym. παῖς.

or παιδεῖος (Hdn. Gr. 1.135), ον, = παιδικός, of or for a boy, ὕμνοι π. songs to the boys they loved, Pi. I. 2.3, cf. Ath. 13.601a; π. κρέα A. Ag. 1242, 1593; π. τροφή the care of rearing children, a mother΄s cares, S. Ant. 918; π. οἰκοδομήματα Pl. Lg. 643b; μάθημα ib. 747b; αἱ π. τιμαί honours bestowed on children, ib. 810a.
Subst. παιδεῖον, τό, boy΄s dress, prob. in IG2². 1516.8.

ον, od. nach Arcad. 44.18 richtiger παιδεῖος, kindlich, die Kinder betreffend, für sie geeignet ; παιδείους ὕμνους, Pind. I. 2.3 ; δαῖτα παιδείων κρεῶν ξυνῆκα, Aesch Ag. 1215, vgl. 1574 ; παίδειος τροφή, die Ernährung, Erziehung der Kinder, Soph. Ant. 918 ; sp.D., ἔρως Ep.adesp. 32 (IX.52), ἀγλαΐη, vom Knabenhaar, Euphorion. 1 (VI.279); u. in Prosa, μάθημα, Plat. Legg. V.747b, VII.810a ; Sp.