c. πετάννυμι, seul. aux formes suiv. : prés. ind. 2 pl. épq. πίτνατε [ᾰ] ANTH. 10, 6 ; part. πιτνάς, OD. 11, 392 ; impf. 3 pl. πίτναν pour *ἐπίτνασαν, PD. N. 5, 20 ;

Moy. seul. impf. 3 sg. πίτνατο, ANTH. 7, 711 ; 3 pl. ἐπίτναντο, EUR. El. 713 ; πίτναντο (var. πίλναντο) IL. 22, 402.

poet. form of πετάννυμι, spread out, ἠέρα πίτνα (Ep. impf.) Il. 21.7; πιτνὰς εἰς ἐμὲ χεῖρας stretching out his arms to me, Od. 11.392; πίτναν τ’ ἐς αἰθέρα χεῖρας (impf.) Pi. N. 5.11; πίτνατε λεπταλέας στολίδας AP 10.6 (Satyr.); metaph, excite, flutter, τὸ λεῖον φαλακρὸν ἡδονῇ πιτνάς S. Ichn. 359; — Pass., ἀμφὶ δὲ χαῖται… πίτναντο Il. 22.402; θυμέλαι ἐπίτναντο χρυσήλατοι E. El. 713 (lyr.); πίτνατο… παστὸς θαλάμων AP 7.711 (Antip.); — also πίτνω, only ἔπιτνον ἀλωήν Hes. Sc. 291.

= πιτνάω, πετάννυμι.