ος, ον [ῐῠ]
      1 qui se confie à ou dans, qui se repose sur, dat. etc. ; avec un rég. de pers. IL. 9, 238, etc. ; OD. 18, 140 ; HÉS. Th. 506 ; PD. P. 4, 413, etc. ; avec un rég. de chose, IL. 5, 205 ; 8, 226, etc. ; ESCHL. Suppl. 351 ; HDT. 1, 66 ; THC. 2, 89, etc. ;
      2 qui obéit à, dat. ORPH. Arg. 263, 705.

➳ Mot poét. et de prose ion. ; en prose att. seul. THC. 2, 89 ; 5, 14 ; 6, 2. Dans HOM. et HÉS. touj. au masc.

Étym. πείθω.

ον (not η, ον Eust. 918.50), (< πείθω) trusting on, relying on, always c. dat., π. Διΐ Il. 9.238; τόξοισιν π. 5.205; ἠνορέῃ π. καὶ κάρτεϊ χειρῶν 11.9, cf. Hes. Th. 506 (Hom. and Hes. use only masc.); θεῷ, θεοῖσι, Pi. P. 4.232, A. Th. 212 (lyr.); ἰσχύϊ, ἐλπίδι, B. 5.21, 12.221; ἀλκᾷ A. Supp. 352 (lyr.); τοῖς περιδεξίοισι λόγοισι Ar. Nu. 949; ὑμῖν Id. V. 385; χρησμῷ, χρηστηρίῳ, Hdt. 1.66, 73, cf. 2.141; in Att. Prose only Th., τῇ δυνάμει τὸ πλέον π. ἢ τῇ γνώμῃ 2.89, cf. 5.14, 6.2 ; in later Prose, Plot. 4.8.1, Jul. Or. 2.57a.
obedient, τινι Orph. A. 265, 707.

trauend, sich verlassend auf eine Person od. eine Sache, im Vertrauen darauf ; τόξοισιν, Il. 5.205 ; Διΐ ; 9.238, u. öfter ; θεῷ, Pind. P. 4.232 ; θεοῖσι, Aesch. Spt. 194 ; ἀλκᾷ, Suppl. 347 ; Eur. Suppl. 133 ; Ar. Nub. 939 u. öfter ; χρησμῷ, Her. 1.66, 73 u. öfter ; θεοῖς, 9.143 ; Thuc. 2.89, 5.14 ; u. einzeln bei Sp., auch = folgsam, gehorsam, Orph. Arg. 263, 705.