ου (ὁ) [ῐ] singe, AR. Ach. 120, etc. ; PLAT. Hipp. ma. 289 b ; ARSTT. H.A. 2, 8, 1, etc. ; ἡ πίθηκος, BABR. 55, 1, guenon ; prov. ἀντὶ λέοντος πίθηκον γίγνεσθαι, PLAT. Rsp. 590 b, devenir singe au lieu de lion ; π. ὑπὸ λεοντῇ, LUC. Philops. 5, singe sous une peau de lion ; fig. homme laid, magot, AR. Ach. 907, Eccl. 1072, etc. ; DÉM. 307, 25, etc. ; π. θαλάττιος, EL. N.A. 12, 27, sorte de σελάχη.

➳ Dor. πίθακος [ᾱ] AR. Ach. 907.

Étym. p.-ê. pré-grec.

Dor. πίθακος, ὁ, ape, monkey, Archil. 89.3, 91, S. Ichn. 122, Ar. Ach. 120, Arist. HA 502a17 ; as fem., πίθηκος μήτηρ Babr. 56; πίθηκον ἐνδυομένην putting on an ape΄s form, Pl. R. 620c; cf. πιθήκη. nickname for a trickster, jackanapes, Ar. Ach. 907, Av. 440, Ra. 708, etc. ; αὐτοτραγικὸς π., of Aeschines, D. 18.242.
prov., ἀντὶ λέοντος π. γίγνεσθαι Pl. R. 590b; ὑπὸ τῇ λεοντῇ πίθηκον περιστέλλειν Luc. Philops. 5; π. ἐν πορφύρᾳ ΄borrowed plumes΄, Diogenian. 7.94; ἐν πιθήκοις ὄντα δεῖ εἶναι π. ΄in Rome we do as the Romans do΄, Apollod.Com. 1.3 ; ὄνος ἐν πιθήκοις ΄parmi les aveugles le borgne est roi΄, Men. 402.8.
dwarf, Suid. a ζῷον σελαχῶδες, Ael. NA 12.27.

ὁ (auch πίθηξ und πίθων), der Affe ; Ar. Ach. 120, Av. 440 u. öfter ; sprichwörtlich ἀντὶ λέοντος πίθηκον γίγνεσθαι, Plat. Rep. IX.590b ; πίθηκος ἐν πορφύρᾳ, Diog. 7.94. – Nach Suid. auch ὁ βραχὺς ἀνθρωπίσκος. – Auch wie bei uns Schimpfwort, πίθηκος αὐτοτραγικός, Dem. 18.242. – Die Ableitung von πείθω, πιθανός ist zw.

an ape, monkey , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)]; as feminine, πίθηκος μήτηρ [Babrius Fabularum Scriptor (Refs 2nd c.AD)]:—;of persons, an ape, jackanapes , [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC), Demosthenes Orator (Refs 4th c.BC)]
derivation uncertain (ML)