πέντ·αθλος, ου (ὁ) [ᾱ]
      1 celui qui se livre aux exercices du pentathle, ARSTT. Rhet. 1, 5, 11 ; PLUT. M. 738 a ; d’où vainqueur au pentathle, HDT. 9, 75 ;
      2 p. ext. celui qui s’exerce ou se distingue dans tous les genres à la fois, PLAT. Riv. 138 d ; ἐν φιλοσοφίᾳ, DL. 9, 37, dans toutes les parties de la philosophie ; en mauv. part, celui qui veut exceller en tout, XÉN. Hell. 4, 7, 5.

➳ πεντάεθλος, HDT. l. c.

Étym. π. ἆθλος.

Lyr. and Ion. πεντάεθλος, ὁ, one who practises the πένταθλον or conquers therein, B. 8.27, Arist. Rh. 1361b10, Plu. 2.737f ; π. ἀνήρ Hdt. 9.75, IG4²(1).99.19 (Epid.). metaph, of one who tries everything, Pl. Amat. 138e ; ἐν φιλοσοφίᾳ π.
versed in every department of philosophy, D.L. 9.37 ; in depreciation, ΄jack of all trades΄, X. HG 4.7.5.

ὁ, ion. πεντάεθλος, der den Fünfkampf, πένταθλον, Treibende od. Uebende, πεντάεθλος ἀνήρ, Her. 9.75 ; πένταθλον αὐτὸν δεῖ εἶναι καὶ ὕπακρον, Plat. Riv. 138d ; übertr. sagt Xen. Hell. 4.7.5 ὥσπερ πένταθλος, πάντῃ ἐπὶ τὸ πλέον ὑπερβάλλειν ἐπειρᾶτο, mit Hindeutung darauf, daß der das Pentathlon Uebende zwar alle fünf Kampfspiele treibt und in der Gesammtheit den Sieg davonträgt, aber im Einzelkampf denen, die nur diese eine Kampfart treiben, nachsteht ; vgl. Plut. Symp. 9.2.2 u. DL. 9.37.