πέντ·αθλον, ου (τὸ) [ᾱ] pentathle, lutte qui se compose de cinq exercices, la course (δρόμος), la lutte (πάλη), le pugilat (πυγμή, postér. ἀκόντισις, ἄκων ou ἀκόντιον), le saut (ἅλμα), le jeu du disque ou du palet (δίσκος) PD. O. 13, 41 ; HDT. 6, 92 ; 9, 33 ; XÉN. Hell. 7, 4, 29.

➳ Ion. πεντάεθλον, HDT. ll. cc. ; PD. N. 7, 12.

Étym. π. ἆθλον.

Lyr. and Ion. πεντάεθλον, τό, contest of the five exercises (viz. ἅλμα, ποδωκείην, δίσκον, ἄκοντα, πάλην, Simon. 153), Pi. O. 13.30, N. 7.8, B. 8.104, etc. ; πεντάεθλον ἐπασκέειν or ἀσκέειν Hdt. 6.92, 9.33 ; πένταθλ’ ἃ νομίζεται is corrupt in S. El. 691 ; cf. πέμπαθλον.

τό, ion. πεντάεθλον, der Fünfkampf, quinquertium, der Inbegriff der fünf Leibesübungen ἅλμα, δίσκος, δρόμος, πάλη, πυγμή ; Pind. Ol. 13.29 ; plur., N. 7.8 ; δρόμων, διαύλων, πεντάεθλ' ἃ νομίζεται, Soph. El. 681 ; πεντάεθλον ἐπασκήσας, Her. 6.92, 9.33 ; es wurden jene fünf Uebungen auch allein angestellt, und der Sieger in jeder einzelnen belohnt, das πένταθλον aber erfordert einen Sieg in allen fünf hinter einander erkämpft, vgl. Böckh Inscr. 34 p. 52a u. explicatt. zu Pind. N. 7.71, u. s. πένταθλος.