GRC
πέλεια
JSON
Bailly
ας (ἡ) pigeon, colombe, à cause de son plumage foncé, IL. 5, 778 ; 23, 853 ; OD. 12, 62, etc. ; SOPH. Aj. 140, etc. ; EUR. Ion 1197.
Étym. R. indo-europ. *pel-, gris ; cf. πελός, πελιδνός, lat. palumbēs, de palleō.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ἡ, (cf. πελλός) dove or pigeon, esp.
wild rock-pigeon, Columba livia, Od. 15.527, etc. ; φύγεν ὥς τε π. Il. 21.493 ; τρήρων πέλεια 23.853, Od. 12.62, etc. ; πτηνὴ π. S. Aj. 140, cf. E. Ion 1197 ; ὑπόπτεροι π. S. Ph. 289 ; cf. πελειάς I. πέλειαι, αἱ, prophetic priestesses at Dodona, Paus. 7.21.2, 10.12.10 ; cf. πελειάς II and πελείους.
wild rock-pigeon, Columba livia, Od. 15.527, etc. ; φύγεν ὥς τε π. Il. 21.493 ; τρήρων πέλεια 23.853, Od. 12.62, etc. ; πτηνὴ π. S. Aj. 140, cf. E. Ion 1197 ; ὑπόπτεροι π. S. Ph. 289 ; cf. πελειάς I. πέλειαι, αἱ, prophetic priestesses at Dodona, Paus. 7.21.2, 10.12.10 ; cf. πελειάς II and πελείους.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ἡ, die wilde Taube, nach ihrer schwarzblauen Farbe benannt ; bei Hom. gew. Sinnbild der Furchtsamkeit, φύγεν ὥστε πέλεια, Il. 21.493 ; τρήρων, oft ; Aesch. Prom. 859 ; πεφόβημαι πτηνῆς ὡς ὄμμα πελείας, Soph. Aj. 140 ; Phil. 259 ; πτηνὸς κῶμος πελειῶν, Eur. Ion 1197 ; Ar. Av. 575, nach Hom. S. πελειάς.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
See also:
Πέλεια
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
