(τὸ) [ᾰ] épaisseur, OD. 23, 191 ; NIC. Th. 385, 387, 465 ; OPP. H. 4, 535 ; sel. d’autres, adj. épais, ou subst. masc. (acc. πάχετον, OD. 8, 187) pierre massive.

Étym. παχύς.

ον, = παχύς, thick, massive, twice in Od., λάβε δίσκον μείζονα καὶ πάχετον 8.187 ; πάχετος δ’ ἦν ἠΰτε κίων 23.191. (Wrongly expld. by Hsch. and EM 656.53 as sync. from παχύτερον ; for the termination cf. περιμήκετος.) tight, of a knot or ligature, Hp. Mul. 2.110 ; neut. as Adv., Id. Cord. 6. in later Ep. as neut. Subst., = πάχος, thickness, Nic. Th. 385 (dub.), 387, 465, Oppian. H. 4.535 codd. (Oxyt. in codd. Hp. ll. cc.)

τό, poet. statt πάχος, die Dicke, Od. 23.191, obwohl es auch hier adj. sein könnte ; substantivisch brauchen es Nic. Ther. 385, 468 Opp. Hal. 4.535. – Aber Od. 8.187 λάβε δίσκον μείζονα καὶ πάχετον ist nach der gew. Erklärung größer u. dicker, also irregul. Komparativ statt παχύτερον, nach Anderen von ὁ πάχετος, größer auch an Dicke.