ος ou α, ον :
      1 du père, PD. O. 2, 26, etc. ; SOPH. O.R. 1394, Ant. 806, etc. ;
      2 des pères, des ancêtres, HDT. 1, 172 ; THC. 2, 16, etc. ; PLAT. Leg. 793 b, etc. ; τὸ πάτριον, THC. 4, 86, la règle ou la coutume des ancêtres ; τὰ πάτρια, AR. Ach. 1000 ; THC. 2, 2, etc. les coutumes, les institutions, les lois des ancêtres ; πάτριόν ἐστι, avec le dat. ATT. ; avec l’inf. THC. 1, 123 ; PLAT. Hipp. ma. 284 b, c’est une coutume qui a passé des pères aux enfants de, etc.

• Cp. -ώτερος, ISOCR. 48 a, qui provient plutôt des ancêtres, plus ancien.

➳ Fém. -ος, EUR. Hel. 222, etc. ; de même dans les inscr. att. CIA. 2, 332, 15 (271/265 av. J.C.), etc. ; v. Meisterh. p. 116, § 58, 2.

Étym. πατήρ.

α, ον, Lyr. and Trag. ; also ος, ον E. Hel. 222, and Att. Com., Prose (exc. And. 3.27), and Inscrr. (so elsewh., SIG 539 A 14 (Delph., iii BC), 558.21 (Ithaca, iii BC), etc.) ; (< πατήρ) : — of or belonging to one΄s father, ἄρουρα Pi. O. 2.14 ; ὄσσα ib. 6.62 ; γῆ S. Ant. 806 (lyr.), E. Med. 651 (lyr.) ; χθών Id. Hel. 222 ; τεύχεα, δώματα, S. Ph. 398 (lyr.), OT 1394. = πατρικός, derived from one΄s fathers, hereditary, οἱ π. θεοί Hdt. 1.172, Sammelb. 6664.5 (Egypt, ii BC), IG 7.2713.51 (i AD) ; πάτριος θεά Milet. 7.64 (ii/iii AD) ; αἱ π. τελεταί Ar. Ra. 368 ; ἱερά Th. 2.16 ; νόμοι Id. 4.118, Decr. ap. Arist. Ath. 29.3, X. HG 2.3.2 ; θυσίαι Isoc. 10.63, IG2². 780, etc. ; π. πολιτεία Thrasym. 1, Arist. Ath. 34.3, D.S. 14.3, etc. ; π. ἀρχαί X. Cyr. 1.1.4, cf. Arist. Pol. 1285a24, 33 ; αἱ τιμαὶ αἱ π. Isoc. 9.32 ; π. καὶ ἀρχαῖα νόμιμα Pl. Lg. 793b ; τὸν π. ὅρκον PPetr. 3 p. 163 (iii BC) ; πατριωτέρα ἡγεμονία more ancient, Isoc. 4.37 ; πάτριόν ἐστιν (sc. αὐτοῖς) it is an hereditary custom [among them], Ar. Ec. 778, cf. Th. 1.123, X. HG 7.1.3, SIG 695.16 (Magn. Mae., ii BC), etc. ; οὐ γὰρ π. τᾷ Σπάρτᾳ Tyrt. 15.6 ; οὐκ ἦν ταῦτα τοῖς τότε Ἀθηναίοις πάτρια D. 18.203, cf. Pl. Hp. Ma. 284b ; τάδε π. Ὀλβιοπολίταις καὶ Μιλησίοις, in a treaty, SIG 286.1 (iv BC) ; τὰ πάτρια ancestral customs, κατὰ τὰ π. IG1². 76.4, Ar. Ach. 1000, Th. 2.2, etc. ; παρὰ τὰ π. Pl. Plt. 296c ; ποιεῖν πρὸς τὴν πόλιν τὰ π. to serve the state as our fathers before us, Isoc. 4.31 ; less freq. in sg., τὸ π. παρείς neglecting the inherited constitution, Th. 4.86. Adv., πατρίως Ἰουδαίοις according to the custom of their fathers, J. BJ 1.24.2 ; π. καλούμενον in their native language, ib. 5.2.1, cf. Lyd. Mens. 4.64 ; v. πατρῷος sub fin. Subst. πάτριος, ὁ, uncle, BSA 17.240 (Pamphyl.).

bei den Att. häufig zweier Endgn, den Vätern oder Vorfahren gehörig, von ihnen herrührend, überkommen (vgl. πατρῷος u. πατρικός); ἄρουρα, Pind. Ol. 2.16 (wie Ar. Ran. 1533); ὁδός, N. 2.6 ; τὰ πάτρια λόγῳ παλαιὰ δώματα, Soph. O.R. 1394 ; γῆ, Ant. 806 ; Eur. Med. 653 u. öfter ; θαλάμοις πατρίοις, Ion 477 ; ἔδοξε τοῖσι πατρίοισι μοῦνον χρᾶσθαι θεοῖσι, Her. 1.172, πατρία εἰρήνη, Andoc. 3.27 ; πατρίους ἀρχάς, Xen. Cyr. 1.1.4 ; πάτρια καὶ παντάπασιν ἀρχαῖα νόμιμα, Plat. Legg. VII.793b, u. öfter so von alten Einrichtungen, von den Vätern überkommene Stamm- oder Landessitten ; κατὰ τὰ πάτρια, Ar. Ach. 1000, κατὰ τὰ πάτρια τῶν Βοιωτῶν, Thuc. 2.2, u. A.; auch im Kompar., ἡγεμονία πατριωτέρα, Isocr. 3.37. – Bes. πάτριόν ἐστί τινι, Plat. Hipp. mai. 284b, wie Thuc. 1.123 u. Pol. 3.15.7 ; Plut. Camill. 29.
• Adv., nach väterlicher Sitte, Jos.

1. of or belonging to one's father , Lat. patrius, [Pindar (Refs 5th c.BC), Sophocles Tragicus (Refs 5th c.BC)], etc.
2. = πατρικός, derived from one's fathers, hereditary , οἱπ. θεοί [Herdotus Historicus (Refs 5th c.BC), Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC)], etc.: —; τὰ πάτρια, Lat. instituta majorum, κατὰ τὰ πάτρια [Aristophanes Comicus (5th/4th c.BC), Thucydides (Refs 5th c.BC)], etc.; rarely in singular, τὸ πάτριον παρείς neglecting the rule of our fathers , [Thucydides (Refs 5th c.BC)] Cf. πατρῷος. (ML)