(f. πείσομαι, ao.2 ἔπαθον, pf. πέπονθα) propr. être affecté de telle ou telle façon, éprouver telle ou telle affection, sensation ou sentiment (p. opp. à l’idée de agir, δρᾶν, ESCHL. Ch. 313, SOPH. O.R. 1272 ; THC. 7, 71 ; ποιεῖν, HDT. 5, 89 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 40, etc., ἔρξαι, OD. 8, 490, etc.) ; p. suite, en parl. d’actions, de faits, d’événements :
   I en mauv. part : ἄλγεα, IL. 20, 297, etc. ; αἰνά, IL. 3, 99, etc., éprouver des douleurs, des maux, etc. ; particul. au sens obscène, DÉM. 270, 26, etc. ; dans la langue du droit att. pour parler d’une peine corporelle ou de la peine capitale, p. opp. à ἀποτίνειν, payer une amende, PLAT. Pol. 299 a ; cf. XÉN. Mem. 2, 9, 5, etc. ; πάσχειν, subir un châtiment, LYS. 160, 36 ; π. τι πρός τινος, ESCHL. Pr. 92 ; HDT. 6, 88 ; ὑπό τινος, ISOCR. 36 c, souffrir un châtiment ou éprouver un préjudice de la part de qqn ; abs. ἔγνω παθών, HÉS. O. 220, il a appris par des souffrances, par de fâcheuses expériences ; cf. SOPH. O.R. 403 ; PLAT. Conv. 222 b ; ὁ παθών, le malheureux, PLAT. Leg. 730 a ; au sens phys. le blessé, PLAT. Leg. 878 c ; abs. être malade, ARR. Epict. 2, 23, 12 ; en gén. παθεῖν τι, souffrir qqe ch. de mal, de fâcheux, IL. 5, 567 ; 11, 470, etc. ; OD. 4, 820 ; XÉN. Conv. 2, 11, etc. ; d’où par euphém. pour mourir : εἴ τι πάθοιμι, ἤν τι πάθω, si je devais, dois souffrir qqe ch, càd. si je devais, dois mourir, CALLIN. fr. 17 ; HDT. 8, 102 ; XÉN. An. 7, 2, 14 ; εἴ τι πείσονται οἱ Μῆδοι, XÉN. Cyr. 2, 1, 2, si un malheur devait arriver aux Mèdes, εἴ τι πείσεται ἅδε γᾶ, EUR. Ph. 247, si ce pays doit être vaincu ; ἤν τι ναῦς πάθῃ, EUR. I.T. 755 ; PLAT. Ep. 312 d, etc. si le navire sombre ; τί (γὰρ) πάθω ; que va-t-il m’arriver ? que va-t-il arriver de moi ? pour marquer l’attente de ce qu’il y a de pire, IL. 11, 404 ; OD. 5, 465 ; HDT. 4, 118 ; SOPH. O.C. 216 ; PLAT. Euthyd. 302 d, etc. ; de même τί ἂν πάθοιμι ; LUC. D. mort. 10, 6, etc. ; de même dans la locut. τί παθών ; litt. ayant souffert quoi ? càd. qu’est-il arrivé de si fâcheux ? τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς ; IL. 11, 313, que nous est-il arrivé de si fâcheux, que nous ne nous souvenions pas de notre force ? τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε ; OD. 24, 106, quel malheur vous est survenu, pour que vous soyez descendus dans les enfers ? ;
   II en gén. avec un adv. :
      1 κακῶς πάσχειν, se trouver dans une fâcheuse position, dans un état fâcheux, être malheureux, OD. 16, 275 ; ESCHL. Pr. 751 ; HDT. 3, 146, etc. ; κακῶς πάσχειν ὑπό τινος, souffrir de la part de qqn du mal, un préjudice, un outrage, ESCHL. Pr. 1043 ; THC. 8, 48, etc. ;
      2 εὖ πάσχειν, être dans une bonne position, en une bonne situation, être heureux, PD. P. 1, 191, etc. ; SOPH. Ph. 503, etc. ; ἔκ τινος εὖ π. PLAT. Phædr. 233 a, tirer du plaisir de qqe ch. ; avec le gén. τῶν αὑτοῦ κτεάνων εὖ πασχέμεν, THGN. 1009, se réjouir de ce qu’on possède ; abs. recevoir un service, un bienfait, SOPH. O.C. 1489 ; THC. 2, 40 ; XÉN. Cyr. 1, 6, 45 ; εὖ π. ὑπό τινος, PLAT. Gorg. 519 c, recevoir un bienfait de qqn ; de même avec un adj. : π. τερπνόν τι, SOPH. Aj. 521 ; ἀγαθά, HDT. 2, 37, éprouver qqe ch. d’agréable, du bien ; φιλικὰ ὑπό τινος, XÉN. Cyr. 4, 6, 6, recevoir de qqn des marques d’amitié ;
   III chez les Att. au sens mor. :
      1 se trouver dans telle ou telle disposition résultant des impressions et effets extérieurs : τοιοῦτον πάθος π. PLAT. Ap. 22 c, etc. être dans telle disposition ; d’où être en proie à une émotion, à une passion, σώφρων ὁ μὴ πάσχων, ARSTT. M. mor. 2, 6, l’homme sage est celui qui n’a pas de passions violentes ; πάσχειν τι πρός τινα, XÉN. Conv. 4, 11, etc. venir à éprouver un sentiment pour qqn, une disposition envers qqn (et être sous l’empire de ce sentiment, de cette disposition) PLAT. Gorg. 485 b, etc. ;
      2 πάσχω τοῦτο, il en est ainsi de moi, voilà ce qui m’arrive, en parl. de l’état mor. ou des impressions extérieures ; ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν, THC. 1, 80, comme fait la multitude ; ὅπερ νῦν ἐς Λακεδαιμονίους πεπόνθατε, THC. 6, 11, comme cela vous arrive maintenant à l’égard des Lacédémoniens ; τὰ αὐτά τινι πάσχειν, XÉN. Mem. 2, 1, 5, éprouver ou ressentir la même chose que qqn ; ἔδοξεν ὁμοιότατον πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ τις, PLAT. Phæd. 98 c, il parut qu’il en était de même pour lui que…, si qqn ; κυϐερνήτου ἀγαθοῦ πάθος εἰ πάθοι, PLAT. Ep. 351 d, s’il lui arrive ce qui arrive à un bon pilote ;
      3 chez les Stoïciens, recevoir une impression du dehors, p. suite, conserver dans l’esprit une impression, une idée, d’où πάσχειν ὅτι, ARR. Epict. 1, 28 ; 3, 13, se représenter, se figurer, penser qu’une chose est ;
   IV t. de gr. être capable de modifications, éprouver des modifications (de forme, d’accent, de quantité), EM. 200, 10, etc.

➳ Prés. inf. poét. πασχέμεν, THGN. 1009 ; PD. P. 3, 104. Ao.2 sbj. 2 sg. épq. πάθῃσθα, IL. 24, 551 ; inf. épq. παθέειν, IL. 17, 32. Pf. épq. part. fém. πεπαθυῖα [πᾰ] OD. 17, 555. Pf. dor. πέποσχα, EPICH. fr. 7 Ahrens. Pf. 2, 2 pl. poét. πέποσθε (p. πεπόνθατε) IL. 3, 99 ; OD. 23, 53. Pl.q.pf. att. ἐπεπόνθη, PLAT. Conv. 198 ; ion. ἐπεπόνθεε, HDT. 3, 74.

Étym. degré zéro : πάσχω (p. *πάθ-σκ-ω), ἔπαθον ; degré normal : πείσομαι (p. *πένθ-σ-ομαι) ; degré fléchi : πέ-πονθ-α ; p.-ê. d’une R. indo-europ. b^hend^h-, lier, avec un glissement sémantique « être lié » → « souffrir », cf. πενθερός.

Il. 20.297, etc. ; impf. ἔπασχον 17.375, etc. ; fut. πείσομαι Od. 2.134, etc. ; Dor. 3 sg. παισεῖται Abh.Berl.Akad. 1925 (5).21 (Cyrene, iii BC) ; aor. ἔπαθον Il. 9.492, etc. ; pf. πέπονθα Od. 13.6, etc. ; plpf. ἐπεπόνθειν ib. 92, etc. ; Att. ἐπεπόνθη Pl. Smp. 198c (all the above tenses in Hom., pres. and aor. only in Hes.). — Rarer forms, 2 pl. pf. πέπασθε (so Aristarch.) Il. 3.99, πέποσθε Od. 23.53 ; fem. pf. part. πεπαθυῖα 17.555 ; Dor. pf. πέποσχα Stesich. 89, Epich. 11, PCair. Zen. 482.18 (iii BC) : — have something done to one, suffer, opp.
do, ὅσσ’ ἔρξαν τ’ ἔπαθόν τε Od. 8.490 ; ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν Pi. N. 4.32 ; δρᾶν καὶ πάσχειν, v. δράω; πολλὰ μὲν… πείσεσθαι, πολλὰ δὲ ποιήσειν Hdt. 5.89, etc. ; hence used as Pass. of ποιέω (cf. Arist. Cat. 2a4, Metaph. 1017a26, Plot. 3.6.8, etc.), π. τι ὑπό τινος to be treated so and so by another, suffer it at his hands, ἃ πάσχοντες ὑφ’ ἑτέρων ὀργίζεσθε, ταῦτα τοὺς ἄλλους μὴ ποιεῖτε Isoc. 3.61, cf. Hdt. 1.44, 124, al. ; ἐξ ἐμοῦ μὲν ἔπαθες οἷα φῂς παθεῖν, δρᾷς δ’ οὐδὲν ἡμᾶς εὖ E. Hec. 252 ; οἷα πρὸς θεῶν πάσχω θεός A. Pr. 92, cf. Hdt. 1.36.
to have something happen to one, to be or come to be in a state or case, καί τι ἔφη γελοῖον παθεῖν Pl. Smp. 174e ; ὅπερ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθας Ar. Eq. 846, cf. V. 946 ; ὁρᾶτε μὴ ταὐτὸ πάθητε τῷ ἵππῳ see that it be not with you as with the horse in the fable, Arist. Rh. 1393b20, cf. Pl. R. 488a ; παραπλήσιον π. ὥσπερ ἂν εἰ… Isoc. 1.27 ; ὁμοιότατον πεπονθέναι ὥσπερ ἂν εἴ τις… Pl. Phd. 98c. of the influence of passion or feeling, to be affected in a certain way, be (or come to be) in a certain state of mind, οἱ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε Th. 6.88, cf. 1.80, D. 20.56 ; ὅ τι μὲν ὑμεῖς πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων οὐκ οἶδα Pl. Ap. 17a, cf. 21c, 22c, Alc. 1. 118b, Smp. 198c ; π. τι πρός τινας Isoc. 2.42, Pl. Grg. 485b, cf. X. Smp. 4.11, 8.15, etc. ; τι ἔς τινας Th. 6.11 ; sts. with Adj., ὑϊκὸν πάσχει he is swinishly disposed, X. Mem. 1.2.30 ; abs., ὁ πάσχων the man of feeling or impulse, ὁ μὴ πάσχων the unimpassioned man, Arist. MM 1203b21. of things, πεπόνθασι… αἱ Ἰώνων ὁρταὶ τοῦτο this is the case with…, Hdt. 1.148 ; πάσχει δὲ ταὐτὸ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα this is just the way with…, Ar. Nu. 234 ; οἷον τὰ γράμματα πεπονθότ’ ἂν εἴη Pl. Sph. 253a ; ὁμοίως π. τῷ Νείλῳ to be in the same case with…, Hdt. 2.20.
Gramm., of words, to be subject to certain changes, EM 200.11, 491.2, etc. ; τὸ πεπονθός a modified form, A.D. Adv. 137.16.
to be passive in meaning, Id. Synt. 244.6, al. freq. with Advbs., κακῶς πάσχειν or παθεῖν to be in evil plight, unlucky, Od. 16.275, Hdt. 3.146, etc. ; κακῶς π. ὑπό τινος to be ill used, ill treated by…, A. Pr. 1041 (anap.) ; ἐκ Διὸς π. κακῶς ib. 759 (but also κακὸν π. ὑ. τ. Th. 8.48) ; freq. with an Adj., κακά, αἰνά, λυγρὰ π., Il. 3.99, 22.431, Hdt. 9.37 ; ἀνάρσια πρός τινος Id. 5.89 ; freq. in Trag., π. δύσοιστα, τάλανα, ἀμήχανα, οἰκτρά, σχέτλια, ἀνάξια, A. Eu. 789 (lyr.), Th. 988 (dub.), E. Hipp. 598, Hec. 321, Andr. 1180 (dub.), IA 852 ; also in Prose, δεινά, βίαια π., D. 51.19, 21.1, etc. ; πρέποντα πάσχειν Anti-pho 3.3.9 ; in Hom. also with Subst., ἄλγεα, κήδεα, πήματα, ἀεκήλια ἔργα, Il. 20.297, Od. 17.555, Il. 5.886, 18.77 ; rarely in Att., πράγματ’ αἴσχιστ’ ἂν ἐπάθομεν D. 21.17. εὖ πάσχειν to be well off, in good case, c. gen., τῶν αὑτοῦ (leg. ὧν αὐτοῦ, cf. ὅς Possess.) κτεάνων εὖ πασχέμεν to have the good of, enjoy one΄s own, like ἀπολαύω, γεύομαι, etc., Thgn. 1009, cf. Pi. N. 1.32 ; εὖ πάσχειν receive benefits, opp. εὖ δρᾶν, A. Eu. 868, Th. 2.40, etc. ; ἀνθ’ ὧν ἔπασχον εὖ… χάριν δοῦναι S. OC 1489 ; τιμᾶσθαι… ἐν τῇ μνήμῃ τῶν εὖ πεπονθότων Aeschin. 3.182 ; εὖ παθεῖν ὑπό τινων Pl. Grg. 519d, etc. ; also with an Adj., π. ἀγαθά Hdt. 2.37 ; τι ἐσλόν Pi. P. 9.89, cf. Alc. Supp. 22.5 ; τερπνόν τι S. Aj. 521, cf. Theoc. 7.83 ; χαρτά, ὅσια, E. Ph. 618, Hec. 788 ; γλυκέα, χαρίεντα π., Ar. Pax 591, Ec. 794 ; δίκαια Din. 1.10 ; φιλικὰ ὑπό τινος X. Cyr. 4.6.6. without Adv., with reference to evil, used for κακῶς or κακὰπ., μάλα πόλλ’ ἔπαθον καὶ πόλλ’ ἐμόγησα Od. 5.223, cf. Il. 23.607 ; εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθοι 22.220 ; ὁτιοῦν π.
suffer anything whatever, Isoc. 12.133, etc. ; abs., παθὼν δέ τε νήπιος ἔγνω by hard experience, Hes. Op. 218, cf. S. OT 403 ; ὁ παθών the injured parly, Pl. Lg. 730a, 878c ; — Phrases ; μή τι πάθῃς or πάθοι, lest thou, lest he suffer any ill, Od. 17.596, Il. 5.567, cf. 11.470, etc. ; μή τι πάθωμεν 13.52 ; hence εἴ τι πάθοιμι or ἤν τι πάθω, as euphemism, if aught were to happen to me, i.e. if I were to die, Callin. 1.17, Hdt. 8.102, Ar. Ec. 1105, V. 385, Lys. 19.51, Theoc. 8.10 ; ἂν οὗτός τι πάθῃ D. 4.11 ; ἐάν τινα ἀνθρώπινα πάσχῃ IG 3.74.13 ; so εἴ τι πείσεται… ἅδε γᾶ E. Ph. 244 (lyr.) ; ἤν τι ναῦς πάθῃ Id. IT 755, cf. Syngr. ap. D. 35.13. in Law, suffer punishment, pay the penalty, Lys. 20.30 ; π. ὡς ἱερόσυλος SIG 1016.7 (Iasos, iv BC), cf. 1 Ep. Pet. 4.15 ; ὡς προδότης καὶ ἐπιβουλεύων τῷ δήμῳ πασχέτω τι Aen.Tact. 11.9 ; τιμᾶν ὅ τι χρὴ παθεῖν… ἢ ἀποτεῖσαι Pl. Plt. 299a (-τίνειν codd.), cf. Ap. 36b, X. Mem. 2.9.5, IG1². 65.50, etc. τί πάθω ; what is to become of me? ὤμοι ἐγώ, τί π. ; Il. 11.404, Od. 5.465, S. OC 216 (lyr.), Theoc. 3.24 ; sts. what (else) am I to do? Ar. Nu. 798 ; so esp. τί γὰρ π. ; E. Hec. 614, Supp. 257, Ar. Av. 1432, etc. ; ὡμολόγηκα· τί γὰρ π. ; I allow it — how can I help it? Pl. Euthd. 302d, cf. Hdt. 4.118. in 2 sg., τί πάσχεις ; what΄s the matter with you? Ar. Nu. 708, Av. 1044 ; τί χρῆμα πάσχεις ; Id. Nu. 816 ; so in aor. part., τί παθών; τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς ; what possesses us that we have forgotten… ? Il. 11.313 ; but τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε ; what befell you that you died ? Od. 24.106 ; also οὐδὲν θαυμαστὸν ἔπαθεν… πεισθείς no wonder that he was induced, Antipho 2.4.7.
to be ill, suffer, c. acc. of the part affected, π. τοὺς πόδας, τὴν πλευράν, PSI 4.293.23 (iii AD), PGen. 56.27 (iv AD) ; abs. in part., ὁ πάσχων, almost = ὁ κάμνων, the patient, PMagPar. 1.3017 ; μεταβαίνει ἀπὸ τῶν παθῶν ἐπὶ τοὺς πάσχοντας ἀνθρώπους Gal. 16.583, cf. 15.501, Sor. Fasc. 45, al. in later Stoic Philos., πάσχειν is to be acted upon by outward objects, take impressions from, them, opp. ἀποπάσχω, mostly folld. by ὅτι, to be led to suppose that…, Arr. Epict. 1.2.3, 1.18.1, etc. ; also c. acc., have experience of, ἀρετήν, λόγον, Ph. 2.449, 1.121. (*πṇθσκω, fut. *πένθσομαι, cf. πένθος.)

nur praes. u. impf., die übrigen tempp. werden von ΠαΘ, aor. ἔπαθον, u. von ΠΕΝΘ, fut. πείσομαι, perf. πέπονθα, gebildet ; ep. πέποσθε für πεπόνθατε, Hom. Il. 3.99, πεπαθυῖα für πεπονθυῖα, Od. 17.555 ; dor. πέποσχα, Stesichor. bei Phot. lex.; bei Her. 9.37 das fut. πήσομαι, f. v.l. ; πήσας bei Aesch. Ag. 1607 ist in παίσας od. πταίσας geändert;
leiden ; eine Einwirkung von außen erfahren, wobei man sich leidend verhält, also übh. irgendeinen Eindruck, sei es ein guter oder ein schlechter, empfangen, im Ggstz der eigenen freien Tätigkeit ; wie παθεῖν u. ἔρξαι einander entgegstzt sind, Od. 8.490 ; vgl. Aesch. Ag. 1545, 1643 ; Soph. O.C. 268 u. sonst, wie in Prosa, Thuc. 7.71 ; Xen. Cyr. 7.1.40. – Gew. etwas Schlimmes, Unangenehmes erfahren, erleiden, erdulden, sowohl mit dem Zusatz κακά u. ä., als auch ohne diesen, Hom. u. Folgde überall ; ἄλγεα, Il. 20.297 ; οὐλὴν ὅττι πάθοι, Od. 19.464 ; μάλα πόλλ' ἔπαθον καὶ πόλλ' ἐμόγησα κύμασι καὶ πολέμῳ, 5.223 ; oft μή τι πάθῃς, daß dir nichts Uebeles begegne, kein Unglück widerfahre ; ἔγνω παθών, er hat durch schlimme Erfahrungen gelernt, Hes. O. 220 ; ἴδεσθέ μ' οἷα πρὸς θεῶν πάσχω θεός, Aesch. Prom. 92 ; πτωμάτων γὰρ ἄξια πάσχω τε καὶ πέπονθα καὶ πείσομαι, Eur. Troad. 468 ; Soph., Ar. u. in Prosa ; πεισόμενος πολλά τε καὶ λυγρά, Her. 9.37 ; daher παθόντες ταῦτα πρὸς αἰγινητέων, von Seiten der Aegineten eine Niederlage erlitten haben, 5.89, 6.88 ; in ἐάν τι πάθω, εἴ τι πάθοιμι, liegt gew. ein Euphemismus, wenn mir Etwas zustoßen, etwas Menschliches begegnen sollte, d.i. wenn ich sterben sollte, vgl. Callin. el. 17 ; Her. 8.102 u. oft bei den Att., wie Isae. 1.4 Plat. Menex. 246c ; sogar ἄν τι ἡ δέλτος πάθῃ, wenn sie verloren gehen sollte, Ep. II.312d, vgl. ἤν τι ναῦς πάθῃ, Eur. I.T. 755. – In der Frage τί πάθω ; τί πείσομαι ; ist immer der höchste Grad der Not und Verlegenheit ausgedrückt, in welche Jemand durch gewaltsam auf ihn eindringende Unstände geraten ist, was wird mir begegnen ? was wird aus mir werden ? wodurch der Fragende bezeichnet, daß er das Schlimmste erwartet ; Il. 11.404, Od. 5.465 ; Her. 4.118 ; Aesch. Spt. 1049 ; Soph. O.C. 216, Tr. 969 ; vgl. Valcken Eur. Phoen. 902. Wenn auch zuw, den unser »was soll ich tun ?« (vgl. noch Plat. Euthyd. 302d, ὡμολόγηκα, ἔφην· τί γὰρ πάθω ; konnte ich denn anders ?) dieser Frage entspricht, so liegt doch in dem griechischen Ausdrucke nie der Nebenbegriff der Tätigkeit, sondern immer die leidende Unterwerfung unter ein Schicksal od. unter eine andere Uebernacht. Eben so liegt in τί παθών ; auch ohne weiteren Zusatz der Begriff des Schlimmen, Nachteiligen, τί παθόντε λελάσμεθα θούριδος ἀλκῆς ; II. 11.313, was ist uns so Schlimmes begegnet, daß wir unserer Kraft und der mutigen Gegenwehr vergessen ? τί παθόντες γαῖαν ἔδυτε, Od. 24.106, welch' Unglück ist euch begegnet, daß ihr in die Unterwelt kamet ? Häufig wird es, wie das verwandte τί μαθών (s. μανθάνω), kurz übersetzt : warum ? es ist aber immer der Grund eines schlimmen Begebnisses in einent äußeren Zwange oder in einer leidenschaftlichen Stimmung, die den Handelnden seiner Freiheit beraubt hat, dadurch bezeichnet, also was ist dir begegnet oder widerfahren ? was plagte dich, focht dich an ? vgl. Ar. Nub. 340, Pax 701 ; Sp., wie Luc. Pisc. 29. – Die Bdtg des Unglücks liegt auch in der in der att. Gerichtssprache häufigen Vrbdg παθεῖν ἢ ἀποτῖσαι, wo ersteres auf Leibes- u. Todesstrafe, letzteres auf Geldbuße geht, Dem. 24.105, wo er 119, 146 erkl. ἐν γὰρ τῷ παθεῖν καὶ ὁ δεσμὸς ἔνι ; vgl. Lept. 155 u. sonst, Plat. Polit. 299a, Xen. Mem. 2.9.5 u. bes. Oratt. – im Ggstz von ποιέω obszön, Aesch. 3.162, vgl. Dem. 18.130. – Durch Adverbien bestimmt ist
   a) κακῶς πάσχειν übel daran sein, sich übel befinden, unglücklich sein ; Od. 16.275 ; Ar. Plut. 900 ; Her. 3.146 u. in att. Prosa ; κακῶς πάσχειν ὑπό τινος, Aesch. Prom. 1043, Uebles, Unglück, Schmach von Einem erleiden ; Thuc. 8.48. – Eben so
   b) εὖ πάσχειν, wohl daran sein, sich wohl befinden, glücklich sein ; Pind. P. 3.104, 1.99 ; ἐσλόν τι, 9.92, öfter, κραδίῃ εὖ πείσομαι, ich werde mich in meinem Herzen wohl befinden, Theogn. 977 ; ὅσοι πάθόντες. εὖ κακοῦσί μ' ἐκδίκως, Aesch. Prom. 978 ; εὖ δρῶσαν εὖ πάσχουσαν, Eum. 830 ; übh. Gutes erfahren, von Einem Wohltaten erhalten, Gutes erleiden, ἀνθ' ὧν ἔπασχον εὖ χάριν δοῦναι, Soph. O.C. 1486 ; vgl. παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θἄτερα, Phil. 501 ; αὐτοὶ ἐκ τοῦ εὖ εἰπεῖν τὸ παθεῖν εὖ ἀντιλήψονται, Thuc. 3.40 ; auch ἀγαθὰ πάσχειν, Her. 2.37 ; ὅσον πέπονθας ἀγαθόν, Ar. Eq. 187 ; Dem. u. Folgde ; καὶ ταῦτα εὖ πεπονθὼς ὑπ' αὐτοῦ, Luc. de calumn. 3 ; so daß also, wo πάσχω in gutem Sinne gebraucht ist, es diesen immer erst durch einen näher bestimmenden Zusatz erhält, das absolut stehende Verbum nur in schlimmem Sinne steht. – Allgemeiner, sich in irgendeiner Stimmung befinden, die man sich aber nicht selbst gibt, sondern die durch Eindrücke oder Einwirkungen von außen her entstanden ist ; πάσχειν τι πρός τινα, in eine Leidenschaft, Stimmung gegen Jemand geraten und davon abhängig werden, ἔγωγε ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς παίζοντας, Plat. Gorg. 485a ; πάσχομέν τι τοιοῦτον περὶ τὰ ἐν τοῖς ξύλοις, Phaed. 74d ; τοιοῦτον οὐδὲν ἔπασχον, so ging es ihnen nicht, Symp. 215e ; πέπονθα τὸ τῶν πολλῶν πάθος, es ging mir so, wie dem großen Haufen, ich erfuhr an mir dasselbe, Gorg. 513b ; Alc.I, 118b ; οἷον καὶ ἡ τριὰς πέπονθε, Phaed. 104a, wie es ging ; auch θεῖον πεπόνθατε, Rep. II.368a ; θεῖον πάθος πεπονθέναι, Phaedr. 238c ; πάσχομεν τὰ τοῦ Τηλεμάχου, es widerfährt uns dasselbe wie dem Telemach, es geht uns wie dem Telemach ; τὸ τοῦ Ὁμήρου παθεῖν, wie Homer sagt, Rep. VII.516d ; Symp. 198c ἵνα μὴ ταὐτὸ πάθητε τῷ ἵππῳ, daß euch nicht dasselbe, wie dem Pferde (in der Fabel) begegne ; auch ὑϊκὸν πάσχει, es begegnet ihm etwas Schweinisches, d.i. es ergeht ihm wie den Schweinen, Xen. Mem. 1.2.30 ; ὥστε μήτε ἀπειρίᾳ ἐπιθυμῆσαί τινα τοῦ ἔργου, ὅπερ ἂν οἱ πολλοὶ πάθοιεν, Thuc. 1.80, wie es den Meisten gehen möchte ; ὅπερ γὰρ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθας, Ar. Eq. 864. – In der philosophischen Sprache der Stoiker bezeichnet πάσχειν übh. die Abhängigkeit von den äußeren Gegenständen, die Eindrücke, welche man durch sie erhält, und die Vorstellung, welche man dadurch von ihnen erhält ; dah. mit folgdm ὅτι = sich vorstellen, meinen, daß Etwas sei, Arr. Epict. 1.28.3, 13.
Bei den Gramm. von den Affektionen und Veränderungen eines Wortes.

πάσχω
[in LXX: Amo.6:6 (חָלָה ni.), Wis.12:27, Sir.38:16, al. ;]
to suffer, be acted on, as opp. to acting, often limited by a word expressive of good or evil;
__(a) of misfortunes (most freq. without any limiting word) : absol., Luk.22:15 24:46, Act.1:3 3:18 17:3, 1Co.12:26, Heb.2:18 9:26 13:12, 1Pe.2:19-20 2:23 3:17 4:15 4:19; before ὑπό, with genitive, Mat.17:12; ὑπέρ, Act.9:16, Php.1:20, 2Th.1:5, 1Pe.2:21; with dative ref., 1Pe.4:1; περί, with genitive (before ὑπέρ), 1Pe.3:18; διά, with accusative, 1Pe.3:14; ὀλίγον (a little while), 1Pe.5:10; with accusative, Mat.27:19, Mrk.9:12, Luk.13:2 24:26, Act.28:5, 2Ti.1:12, Heb.5:8, Rev.2:10; παθήματα, 2Co.1:6; ταῦτα, Gal.3:4 (EV; cf. Lft., in l, but see infr.); accusative before ἀπό, Mat.16:21, Luk.9:22 17:25; ὑπό, Mrk.5:26, 1Th.2:14;
__(b) of pleasant experiences (but always with qualifying word, εὖ or accusative of thing(s)) : Gal.3:4 (cf. Grimm-Thayer, see word; Interp. Corn., in l, but see supr.) (cf. προ-, συν-πάσχω).†
(AS)